Serenje

Hallo!

Vandaag na een lange stilte weer een bericht uit Zambia. Ik ben nu in een kleine plaats genaamd Serenje, dat is een boma. Een boma is een plaats die te klein is voor een stad en te groot voor een dorp, al groeit behoorlijk de laatste jaren. Het heeft ongeveer 10.000 inwoners. Ik verblijf in een gasthuis, en ze zorgen hier erg goed voor me. De meeste dagen ga ik erop uit met rev. Siingwa (zijn voornaam is Oskene), de predikant van de UCZ-gemeente in Serenje. Hij is de predikant van het hete Serenje-district, en dat is zo'n 180 kilometer in doorsnee. Hij heeft 55 gemeentes. Vaak gaat hij daar ook doordeweeks naartoe om diensten te houden, omdat er niet genoeg zondagen zijn in een jaar. Als hij in een dorp komt, komen de mensen uit de omliggende dorpen ook, soms wel van 25km ver, vaak te voet en soms op de fiets. Vorige week zijn we in Lumpampa geweest voor een doopdienst, en in Milenje voor een Bijbelstudie. Hij heeft geen auto, maar een kleine motorfiets, een Honda, waarop we samen naar die plaatsen gaan. De mensen zijn hier ook erg vriendelijk, en ze zorgen erg goed voor me. Vorige week zondag was ik ook bij een gebedsontmoeting van een van de secties van de kerk in een dorp, en dat was ook erg mooi. Elke gemeente is verdeeld in die secties (net als in Kitwe), en Serenje main heeft er 10. Die secties komen elke week samen voor een gebedsontmoeting. Het ging over Hebreeen 6:10, dat God alles wat we voor Hem doen zal herinneren, en over Filippenzen 1:6, dat God niet loslaat wat Zijn hand begonnen is.
Ik ben ook rondgeleid over de High School hier door Chilufya, een leraar Engels op die school. Hij is erg aardig en komt me soms opzoeken. Ook komt Silwaba vaak, die verantwoordelijk is voor mij en erg goed voor me zorgt. Ik was ook ziek afgelopen week, ik had diarree nadat ik impwa had gegeten, een lokale groente, maar nu heb ik goede antibiotica en het gaat gelukkig beter.
Verder ben ik bij de MCF en de WCF geweest, de Men's Christian Fellowship en de Women's Christian Fellowship. Die groepen komen hier elke week bij elkaar voor een Bijbelstudie, en soms gaan ze op bezoek bij mensen die het moeilijk hebben, of bij het ziekenhuis of de gevangenis. Samen met Silwaba ben ik ook in het ziekenhuis geweest. Het is geen groot ziekenhuis, er is een zaal voor mannen, een zaal voor vrouwen en kinderen en een kraamafdeling. De mensen liggen met veel in een zaal, het was nu niet erg druk, maar ik denk dat er veel uitdagingen zijn voor het ziekenhuis. De afstand tot de dorpen vormt ook vaak een probleem.
Gisteren ben ik in Mulilima geweest, een dorp dat zo'n 30km van Serenje ligt. Er was een belijdenis- en doopdienst. Omdat de predikant maar 2 keer per jaar komt, was het best druk. Er werd een aantal jongeren gedoopt (ik denk zo'n 20) en een aantal deed belijdenis (ongeveer 10). Ze hadden allemaal 36 catechisatielessen gehad, en de ouderlingen en rev. Siingwa stelden hen vragen. Daarna gingen we naar de rivier, waar de jongeren werden gedoopt. Dat was erg mooi. Toen dat was afgelopen gingen we naar de dienst, die al begonnen was onder leiding van Chilufya. De dienst was buiten, omdat er zoveel mensen waren. In de dienst deden de andere jongeren belijdenis, en ook de jongeren die gedoopt waren deden een soort belijdenis. Ook werden er kinderen opgedragen, en sommigen werden gedoopt. Rev. Siingwa gaf een preek over 1 Korintiers 9:22-27. Het was in Bemba, dus ik kon niet alles verstaan, maar het ging erover dat geloof een wedstrijd is die je moet blijven rennen voor de prijs, en dat je hem alleen met God kunt lopen. Ik mocht ook een lied zingen, Lesa e kacema wandi (de Heer is mijn herder), en ik mocht ze een bemoediging geven, wat me op de meeste plaatsen die ik bezoek gevraagd wordt. Ik vertelde ze over 2 Timotheus 2:1, dat ze sterk moeten zijn in de genade van Jezus Christus. Dat is een mooie tekst, dat we niet sterk hoeven te zijn in onze eigen kracht, maar in de genade en liefde van God, die ons heeft vrijgekocht. We sloten af met een gebed. De diensten duren hier wat langer dan thuis: deze dienst begon om 10 uur, en wij kwamen er later bij. Om 15:30 waren we klaar. De mensen hebben het hier graag over voor de kerk, en ze komen ook nog eens van ver, terwijl het gisteren best warm was. Na de dienst kregen we wat eten, en toen gingen we terug naar Serenje.
In Serenje ben ik 's middags bij de circles of hope geweest. Dat is een kleine groep mensen in de kerk die HIV/AIDS hebben, en die daar openlijk voor uitkomen en bij elkaar komen om elkaar te bemoedigen. Ze proberen ook mensen in de kerk en in het Serenje-district te vertellen over de ziekte, waar veel mythes over zijn. Veel mensen hier houden het ook stil dat ze het hebben, vooral mannen. Het is ook een probleem om de omliggende dorpen voor te lichten. Er is slecht vervoer, en mensen uit dorpen gaan vaak eerst naar een traditionele dokter. De medicijnen voor AIDS zijn tegenwoordig gelukkig gratis. Die moeten elke dag op hetzelfde tijdstip ingenomen worden, en geven soms bijwerkingen.
Het was erg mooi om bij deze mensen te zijn en hun geloof en vertrouwen in God te zien. Ze vroegen of ik voor ze wil blijven bidden.
Mijn tijd in Serenje is bijna voorbij. Vandaag is een vrije dag, en morgen is er een afscheidsdienst waarin ik mag preken (het gaat over Filippenzen 3). Woensdag ga ik dan in de ochtend naar Kabwe, waar ik word opgepikt om naar Lusaka en Livingstone te gaan. Daar blijven we dan 8 dagen met zijn allen, en de laatste 2 dagen gaan we weer naar Kitwe. Op 26 november neem ik dan het vliegtuig naar Ndola, om op de 27e aan te komen in Nederland, in de ochtend, als alles goed gaat. Het is bijna jammer dat de tijd zo snel gaat, al mis ik jullie ook, dus het is wel goed om weer terug te gaan.

Gods zegen in Nederland, ik blijf voor jullie bidden!

Jake