Hoi allemaal,
Voor wie het leuk vindt: op deze link is een selectie van de foto's van Zambia te zien:
https://picasaweb.google.com/102346319752371038413/JakeInZambia?authkey=Gv1sRgCO622be08YX86QE&feat=email
Groeten,
Jake
donderdag 1 december 2011
zondag 27 november 2011
Weer thuis
Hoi allemaal,
Ik ben weer thuis, na een lange reis. Het was wel spannend na alles wat op de heenweg gebeurd was, maar alles ging goed, behalve dat een paar mensen extra geld moesten betalen in Zambia omdat ze geen gele-koorts-prik hadden gehad. Maar we vertrokken allemaal veilig vanuit Zambia, en de verdere reis ging ook erg goed.
De laatste dagen in Zambia was het vreemd om weer bijna naar huis te gaan. Ik maakte mijn verslag af, over discipelschap in de kerk in Zambia, en we pakten onze spullen in. Maar het is ook goed om weer thuis te zijn, en ik heb erg veel geleerd. Ik ben God echt dankbaar voor alles wat ik heb gezien en dat alles goed is gegaan. Het is ook erg leuk om iedereen binnenkort weer te zien, en ook om mijn familie weer te zien :) Ik heb ook een erg leuke kaart gekregen in Zambia van onze kerk, die op de laatste dag aankwam, dus net op tijd!
Allemaal heel erg bedankt voor het bidden en het meeleven. Ik vond dat erg fijn, en hoop een beetje te hebben gedeeld van alles wat ik heb meegemaakt daar in Zambia. Gods zegen!
Jake
Ik ben weer thuis, na een lange reis. Het was wel spannend na alles wat op de heenweg gebeurd was, maar alles ging goed, behalve dat een paar mensen extra geld moesten betalen in Zambia omdat ze geen gele-koorts-prik hadden gehad. Maar we vertrokken allemaal veilig vanuit Zambia, en de verdere reis ging ook erg goed.
De laatste dagen in Zambia was het vreemd om weer bijna naar huis te gaan. Ik maakte mijn verslag af, over discipelschap in de kerk in Zambia, en we pakten onze spullen in. Maar het is ook goed om weer thuis te zijn, en ik heb erg veel geleerd. Ik ben God echt dankbaar voor alles wat ik heb gezien en dat alles goed is gegaan. Het is ook erg leuk om iedereen binnenkort weer te zien, en ook om mijn familie weer te zien :) Ik heb ook een erg leuke kaart gekregen in Zambia van onze kerk, die op de laatste dag aankwam, dus net op tijd!
Allemaal heel erg bedankt voor het bidden en het meeleven. Ik vond dat erg fijn, en hoop een beetje te hebben gedeeld van alles wat ik heb meegemaakt daar in Zambia. Gods zegen!
Jake
dinsdag 22 november 2011
Laatste dag in Livingstone
Hoi allemaal,
Vandaag is alweer onze laatste dag in Livingstone. Het was erg leuk de afgelopen dagen, al was het ook weer heel anders dan de andere dingen die we hiervoor hebben gedaan. Vrijdag zijn we bij de Victoria Waterfalls geweest. Er was niet zoveel water als er in de regentijd is, maar het was erg indrukwekkend. Ook zijn we bij een krokodillenboerderij geweest.
's Avonds hebben we steeds erg lekker gegeten bij de vrouw van Chris Mkandawire, een pastor van de Presbyterian Church hier. Hij is de broer van Richard, die vorig jaar bij ons op de universiteit was, dus dat is erg leuk. Het eten is er erg lekker, zijn vrouw bereidt allerlei verschillende gerechten en kan erg goed koken.
Zondagochtend zijn we naar de kerk geweest, de All Saints Congregation in Livingstone. Het was een erg mooie dienst, en de predikante die voorging was Jane, die een paar jaar geleden ook op onze universiteit is geweest. Het is een kleine wereld! De preek was ook erg mooi, het ging over dat we als christenen moeten staan op Jezus, en dat we moeten bedenken wat Hij voor ons heeft gedaan. Dan worden we vanzelf enthousiast, en krijgen we een levende kerk. Ook is het belangrijk in je geloof te groeien, door samen te bidden en Bijbelstudie te houden. Na de dienst hebben we bij haar gegeten, en de rest van de zondag hebben we lekker rustig aan gedaan.
Gisteren hebben we bij een erg duur hotel gekeken, en daarna zijn we naar het wildpark geweest. Dat was erg bijzonder. We hebben verschillende dieren gezien, antilopen, olifanten (een rende erg hard op onze auto af, dus we moesten hem ontwijken), buffels, zebra's, zwijnen, giraffes, nijlpaarden, en zelfs een paar neushoorns, die we van dichtbij gingen bekijken. Er zijn maar 5 neushoorns in Zambia, en ze waren nu alle 5 bij elkaar vanwege het seizoen. Al met al was het erg indrukwekkend, en ik heb veel foto's gemaakt!
Gistermiddag hebben we wat gewinkeld in het centrum van Livingstone. De souvenirwinkels zijn hier echt heel erg, de verkopers zijn heel erg opdringerig. We zijn ook bij de Zimbabwe-markt geweest, en daar waren de mensen een stuk vriendelijker. Ik heb daar zelfs een CD van het koor van Kwacha-East in Kitwe gekocht, waar ik te gast geweest ben.
Gisteravond zijn de anderen uitgeweest, maar samen met iemand anders ben ik hier gebleven, want ik was een beetje moe en had er niet zoveel zin in :) Vanochtend zijn we naar de grens van Zimbabwe geweest. We hebben in het niemandsland gelopen, en liepen tot aan de grens van Zimbabwe, die we zonder visum niet konden oversteken, anders moesten we geld betalen. Voor de rest doen we vandaag rustig aan, omdat we morgen aan onze terugreis beginnen. Morgen rijd ik naar Lusaka, en overmorgen naar Kabwe, waar ik mijn telefoon terugkrijg, en dan naar Kitwe. Vrijdag kunnen we dan onze reflecties afmaken, en zaterdag vliegen we alweer. Het gaat erg snel, de laatste week! :)
Ik wens jullie Gods zegen thuis, en hoop jullie allemaal snel weer te zien!
Jake
Vandaag is alweer onze laatste dag in Livingstone. Het was erg leuk de afgelopen dagen, al was het ook weer heel anders dan de andere dingen die we hiervoor hebben gedaan. Vrijdag zijn we bij de Victoria Waterfalls geweest. Er was niet zoveel water als er in de regentijd is, maar het was erg indrukwekkend. Ook zijn we bij een krokodillenboerderij geweest.
's Avonds hebben we steeds erg lekker gegeten bij de vrouw van Chris Mkandawire, een pastor van de Presbyterian Church hier. Hij is de broer van Richard, die vorig jaar bij ons op de universiteit was, dus dat is erg leuk. Het eten is er erg lekker, zijn vrouw bereidt allerlei verschillende gerechten en kan erg goed koken.
Zondagochtend zijn we naar de kerk geweest, de All Saints Congregation in Livingstone. Het was een erg mooie dienst, en de predikante die voorging was Jane, die een paar jaar geleden ook op onze universiteit is geweest. Het is een kleine wereld! De preek was ook erg mooi, het ging over dat we als christenen moeten staan op Jezus, en dat we moeten bedenken wat Hij voor ons heeft gedaan. Dan worden we vanzelf enthousiast, en krijgen we een levende kerk. Ook is het belangrijk in je geloof te groeien, door samen te bidden en Bijbelstudie te houden. Na de dienst hebben we bij haar gegeten, en de rest van de zondag hebben we lekker rustig aan gedaan.
Gisteren hebben we bij een erg duur hotel gekeken, en daarna zijn we naar het wildpark geweest. Dat was erg bijzonder. We hebben verschillende dieren gezien, antilopen, olifanten (een rende erg hard op onze auto af, dus we moesten hem ontwijken), buffels, zebra's, zwijnen, giraffes, nijlpaarden, en zelfs een paar neushoorns, die we van dichtbij gingen bekijken. Er zijn maar 5 neushoorns in Zambia, en ze waren nu alle 5 bij elkaar vanwege het seizoen. Al met al was het erg indrukwekkend, en ik heb veel foto's gemaakt!
Gistermiddag hebben we wat gewinkeld in het centrum van Livingstone. De souvenirwinkels zijn hier echt heel erg, de verkopers zijn heel erg opdringerig. We zijn ook bij de Zimbabwe-markt geweest, en daar waren de mensen een stuk vriendelijker. Ik heb daar zelfs een CD van het koor van Kwacha-East in Kitwe gekocht, waar ik te gast geweest ben.
Gisteravond zijn de anderen uitgeweest, maar samen met iemand anders ben ik hier gebleven, want ik was een beetje moe en had er niet zoveel zin in :) Vanochtend zijn we naar de grens van Zimbabwe geweest. We hebben in het niemandsland gelopen, en liepen tot aan de grens van Zimbabwe, die we zonder visum niet konden oversteken, anders moesten we geld betalen. Voor de rest doen we vandaag rustig aan, omdat we morgen aan onze terugreis beginnen. Morgen rijd ik naar Lusaka, en overmorgen naar Kabwe, waar ik mijn telefoon terugkrijg, en dan naar Kitwe. Vrijdag kunnen we dan onze reflecties afmaken, en zaterdag vliegen we alweer. Het gaat erg snel, de laatste week! :)
Ik wens jullie Gods zegen thuis, en hoop jullie allemaal snel weer te zien!
Jake
vrijdag 18 november 2011
Livingstone
Hoi allemaal,
Ik ben ondertussen veilig in Livingstone aangekomen. Dinsdag was mijn afscheidsdienst voor Serenje, en die was erg mooi. Ik mocht preken, dus dat was best spannend. Chilufya vertaalde het gelukkig voor me in bemba, waardoor ik tijdens de preek de tijd had om tussendoor te lezen :) Het ging over Filippenzen 3:4b-15 en Handelingen 9:3-6, over Paulus' passie voor Jezus, en hoe hij zijn hele leven op Hem wil richten.
Woensdagochtend nam ik vroeg de bus naar Kabwe, ik moest om 5.30 bij de bus zijn. Nadat ik was vertrokken merkte ik dat ik mijn mobiel verloren was, maar gelukkig red ik het ook goed zonder. hij is gevonden, en ik hoop dat ik hem terug kan krijgen terwijl ik nog in Zambia ben. Om 9 uur kwam ik aan in Kabwe, waar ik nog even wachtte omdat mijn mobiel misschien met de volgende bus kwam, maar die kwam niet. Toen liep ik naar de UCZ-gemeente die daar erg dichtbij was, om de bisschop te bellen dat hij me op kon halen (voor Jacoline: het was de All-Saints in Kabwe, je krijgt de groeten). Daarna ging ik naar het huis van bisschop Musonda, waar we praatten en wat aten, en waar Rachel en Prathap ook waren (twee andere mensen van face to face). Bisschop Musonda liet me ook een foto van Anneke zien toen ze in Zambia was (het is een kleine wereld).
Daarna gingen we met de directeur van de theologische universiteit naar Lusaka met de auto. Het was een paar uur rijden. 's Avonds hebben we daar gegeten en daarna gingen we naar bed, omdat we moe waren. De volgende morgen arriveerden een paar anderen die naar Noord-Zambia waren gegaan, maar zij bleven nog een dag in het hotel, terwijl wij doorgingen naar Livingstone met Amin en de directeur. De anderen komen vandaag. De auto raakte een keer oververhit, en een eind na Choma, toen we nog zo'n 120km moesten, viel de motor uit, en hij wilde niet meer starten. Gelukkig sleepte iemand ons naar een plaats die daar 3km vandaan lag, en waar een UCZ was. De predikant daar en de gemeenteleden zouden de auto repareren, en wij gingen na een tijd door met de bus, en kwamen om 23.30 aan in Livingstone (de dagen van de meeste mensen zijn hier meestal van 6.00 tot 10.00 uur, dus dat is vrij laat). We aten heel erg lekker, en gingen naar bed. Vanochtend gingen we naar een ander hotel, waar we de komende dagen blijven. Op de 23e gaan we naar Lusaka terug, en op de 24e naar de universiteit in Kitwe. op de 26e ga ik dan terug naar huis :)
Ik heb een erg mooie tijd gehad in Serenje, en het is vreemd om nu hier te zijn, want in Livingstone is de levensstandaard behoorlijk hoger. Maar het is ook lekker, en we kunnen lekker genieten de komende dagen. ik vind het ook mooi dat God dicht bij me was in de afgelopen tijd, en ik heb erg veel geleerd. Ik wens jullie veel zegen, en tot snel!
Jake
Ik ben ondertussen veilig in Livingstone aangekomen. Dinsdag was mijn afscheidsdienst voor Serenje, en die was erg mooi. Ik mocht preken, dus dat was best spannend. Chilufya vertaalde het gelukkig voor me in bemba, waardoor ik tijdens de preek de tijd had om tussendoor te lezen :) Het ging over Filippenzen 3:4b-15 en Handelingen 9:3-6, over Paulus' passie voor Jezus, en hoe hij zijn hele leven op Hem wil richten.
Woensdagochtend nam ik vroeg de bus naar Kabwe, ik moest om 5.30 bij de bus zijn. Nadat ik was vertrokken merkte ik dat ik mijn mobiel verloren was, maar gelukkig red ik het ook goed zonder. hij is gevonden, en ik hoop dat ik hem terug kan krijgen terwijl ik nog in Zambia ben. Om 9 uur kwam ik aan in Kabwe, waar ik nog even wachtte omdat mijn mobiel misschien met de volgende bus kwam, maar die kwam niet. Toen liep ik naar de UCZ-gemeente die daar erg dichtbij was, om de bisschop te bellen dat hij me op kon halen (voor Jacoline: het was de All-Saints in Kabwe, je krijgt de groeten). Daarna ging ik naar het huis van bisschop Musonda, waar we praatten en wat aten, en waar Rachel en Prathap ook waren (twee andere mensen van face to face). Bisschop Musonda liet me ook een foto van Anneke zien toen ze in Zambia was (het is een kleine wereld).
Daarna gingen we met de directeur van de theologische universiteit naar Lusaka met de auto. Het was een paar uur rijden. 's Avonds hebben we daar gegeten en daarna gingen we naar bed, omdat we moe waren. De volgende morgen arriveerden een paar anderen die naar Noord-Zambia waren gegaan, maar zij bleven nog een dag in het hotel, terwijl wij doorgingen naar Livingstone met Amin en de directeur. De anderen komen vandaag. De auto raakte een keer oververhit, en een eind na Choma, toen we nog zo'n 120km moesten, viel de motor uit, en hij wilde niet meer starten. Gelukkig sleepte iemand ons naar een plaats die daar 3km vandaan lag, en waar een UCZ was. De predikant daar en de gemeenteleden zouden de auto repareren, en wij gingen na een tijd door met de bus, en kwamen om 23.30 aan in Livingstone (de dagen van de meeste mensen zijn hier meestal van 6.00 tot 10.00 uur, dus dat is vrij laat). We aten heel erg lekker, en gingen naar bed. Vanochtend gingen we naar een ander hotel, waar we de komende dagen blijven. Op de 23e gaan we naar Lusaka terug, en op de 24e naar de universiteit in Kitwe. op de 26e ga ik dan terug naar huis :)
Ik heb een erg mooie tijd gehad in Serenje, en het is vreemd om nu hier te zijn, want in Livingstone is de levensstandaard behoorlijk hoger. Maar het is ook lekker, en we kunnen lekker genieten de komende dagen. ik vind het ook mooi dat God dicht bij me was in de afgelopen tijd, en ik heb erg veel geleerd. Ik wens jullie veel zegen, en tot snel!
Jake
zondag 13 november 2011
Serenje
Hallo!
Vandaag na een lange stilte weer een bericht uit Zambia. Ik ben nu in een kleine plaats genaamd Serenje, dat is een boma. Een boma is een plaats die te klein is voor een stad en te groot voor een dorp, al groeit behoorlijk de laatste jaren. Het heeft ongeveer 10.000 inwoners. Ik verblijf in een gasthuis, en ze zorgen hier erg goed voor me. De meeste dagen ga ik erop uit met rev. Siingwa (zijn voornaam is Oskene), de predikant van de UCZ-gemeente in Serenje. Hij is de predikant van het hete Serenje-district, en dat is zo'n 180 kilometer in doorsnee. Hij heeft 55 gemeentes. Vaak gaat hij daar ook doordeweeks naartoe om diensten te houden, omdat er niet genoeg zondagen zijn in een jaar. Als hij in een dorp komt, komen de mensen uit de omliggende dorpen ook, soms wel van 25km ver, vaak te voet en soms op de fiets. Vorige week zijn we in Lumpampa geweest voor een doopdienst, en in Milenje voor een Bijbelstudie. Hij heeft geen auto, maar een kleine motorfiets, een Honda, waarop we samen naar die plaatsen gaan. De mensen zijn hier ook erg vriendelijk, en ze zorgen erg goed voor me. Vorige week zondag was ik ook bij een gebedsontmoeting van een van de secties van de kerk in een dorp, en dat was ook erg mooi. Elke gemeente is verdeeld in die secties (net als in Kitwe), en Serenje main heeft er 10. Die secties komen elke week samen voor een gebedsontmoeting. Het ging over Hebreeen 6:10, dat God alles wat we voor Hem doen zal herinneren, en over Filippenzen 1:6, dat God niet loslaat wat Zijn hand begonnen is.
Ik ben ook rondgeleid over de High School hier door Chilufya, een leraar Engels op die school. Hij is erg aardig en komt me soms opzoeken. Ook komt Silwaba vaak, die verantwoordelijk is voor mij en erg goed voor me zorgt. Ik was ook ziek afgelopen week, ik had diarree nadat ik impwa had gegeten, een lokale groente, maar nu heb ik goede antibiotica en het gaat gelukkig beter.
Verder ben ik bij de MCF en de WCF geweest, de Men's Christian Fellowship en de Women's Christian Fellowship. Die groepen komen hier elke week bij elkaar voor een Bijbelstudie, en soms gaan ze op bezoek bij mensen die het moeilijk hebben, of bij het ziekenhuis of de gevangenis. Samen met Silwaba ben ik ook in het ziekenhuis geweest. Het is geen groot ziekenhuis, er is een zaal voor mannen, een zaal voor vrouwen en kinderen en een kraamafdeling. De mensen liggen met veel in een zaal, het was nu niet erg druk, maar ik denk dat er veel uitdagingen zijn voor het ziekenhuis. De afstand tot de dorpen vormt ook vaak een probleem.
Gisteren ben ik in Mulilima geweest, een dorp dat zo'n 30km van Serenje ligt. Er was een belijdenis- en doopdienst. Omdat de predikant maar 2 keer per jaar komt, was het best druk. Er werd een aantal jongeren gedoopt (ik denk zo'n 20) en een aantal deed belijdenis (ongeveer 10). Ze hadden allemaal 36 catechisatielessen gehad, en de ouderlingen en rev. Siingwa stelden hen vragen. Daarna gingen we naar de rivier, waar de jongeren werden gedoopt. Dat was erg mooi. Toen dat was afgelopen gingen we naar de dienst, die al begonnen was onder leiding van Chilufya. De dienst was buiten, omdat er zoveel mensen waren. In de dienst deden de andere jongeren belijdenis, en ook de jongeren die gedoopt waren deden een soort belijdenis. Ook werden er kinderen opgedragen, en sommigen werden gedoopt. Rev. Siingwa gaf een preek over 1 Korintiers 9:22-27. Het was in Bemba, dus ik kon niet alles verstaan, maar het ging erover dat geloof een wedstrijd is die je moet blijven rennen voor de prijs, en dat je hem alleen met God kunt lopen. Ik mocht ook een lied zingen, Lesa e kacema wandi (de Heer is mijn herder), en ik mocht ze een bemoediging geven, wat me op de meeste plaatsen die ik bezoek gevraagd wordt. Ik vertelde ze over 2 Timotheus 2:1, dat ze sterk moeten zijn in de genade van Jezus Christus. Dat is een mooie tekst, dat we niet sterk hoeven te zijn in onze eigen kracht, maar in de genade en liefde van God, die ons heeft vrijgekocht. We sloten af met een gebed. De diensten duren hier wat langer dan thuis: deze dienst begon om 10 uur, en wij kwamen er later bij. Om 15:30 waren we klaar. De mensen hebben het hier graag over voor de kerk, en ze komen ook nog eens van ver, terwijl het gisteren best warm was. Na de dienst kregen we wat eten, en toen gingen we terug naar Serenje.
In Serenje ben ik 's middags bij de circles of hope geweest. Dat is een kleine groep mensen in de kerk die HIV/AIDS hebben, en die daar openlijk voor uitkomen en bij elkaar komen om elkaar te bemoedigen. Ze proberen ook mensen in de kerk en in het Serenje-district te vertellen over de ziekte, waar veel mythes over zijn. Veel mensen hier houden het ook stil dat ze het hebben, vooral mannen. Het is ook een probleem om de omliggende dorpen voor te lichten. Er is slecht vervoer, en mensen uit dorpen gaan vaak eerst naar een traditionele dokter. De medicijnen voor AIDS zijn tegenwoordig gelukkig gratis. Die moeten elke dag op hetzelfde tijdstip ingenomen worden, en geven soms bijwerkingen.
Het was erg mooi om bij deze mensen te zijn en hun geloof en vertrouwen in God te zien. Ze vroegen of ik voor ze wil blijven bidden.
Mijn tijd in Serenje is bijna voorbij. Vandaag is een vrije dag, en morgen is er een afscheidsdienst waarin ik mag preken (het gaat over Filippenzen 3). Woensdag ga ik dan in de ochtend naar Kabwe, waar ik word opgepikt om naar Lusaka en Livingstone te gaan. Daar blijven we dan 8 dagen met zijn allen, en de laatste 2 dagen gaan we weer naar Kitwe. Op 26 november neem ik dan het vliegtuig naar Ndola, om op de 27e aan te komen in Nederland, in de ochtend, als alles goed gaat. Het is bijna jammer dat de tijd zo snel gaat, al mis ik jullie ook, dus het is wel goed om weer terug te gaan.
Gods zegen in Nederland, ik blijf voor jullie bidden!
Jake
Vandaag na een lange stilte weer een bericht uit Zambia. Ik ben nu in een kleine plaats genaamd Serenje, dat is een boma. Een boma is een plaats die te klein is voor een stad en te groot voor een dorp, al groeit behoorlijk de laatste jaren. Het heeft ongeveer 10.000 inwoners. Ik verblijf in een gasthuis, en ze zorgen hier erg goed voor me. De meeste dagen ga ik erop uit met rev. Siingwa (zijn voornaam is Oskene), de predikant van de UCZ-gemeente in Serenje. Hij is de predikant van het hete Serenje-district, en dat is zo'n 180 kilometer in doorsnee. Hij heeft 55 gemeentes. Vaak gaat hij daar ook doordeweeks naartoe om diensten te houden, omdat er niet genoeg zondagen zijn in een jaar. Als hij in een dorp komt, komen de mensen uit de omliggende dorpen ook, soms wel van 25km ver, vaak te voet en soms op de fiets. Vorige week zijn we in Lumpampa geweest voor een doopdienst, en in Milenje voor een Bijbelstudie. Hij heeft geen auto, maar een kleine motorfiets, een Honda, waarop we samen naar die plaatsen gaan. De mensen zijn hier ook erg vriendelijk, en ze zorgen erg goed voor me. Vorige week zondag was ik ook bij een gebedsontmoeting van een van de secties van de kerk in een dorp, en dat was ook erg mooi. Elke gemeente is verdeeld in die secties (net als in Kitwe), en Serenje main heeft er 10. Die secties komen elke week samen voor een gebedsontmoeting. Het ging over Hebreeen 6:10, dat God alles wat we voor Hem doen zal herinneren, en over Filippenzen 1:6, dat God niet loslaat wat Zijn hand begonnen is.
Ik ben ook rondgeleid over de High School hier door Chilufya, een leraar Engels op die school. Hij is erg aardig en komt me soms opzoeken. Ook komt Silwaba vaak, die verantwoordelijk is voor mij en erg goed voor me zorgt. Ik was ook ziek afgelopen week, ik had diarree nadat ik impwa had gegeten, een lokale groente, maar nu heb ik goede antibiotica en het gaat gelukkig beter.
Verder ben ik bij de MCF en de WCF geweest, de Men's Christian Fellowship en de Women's Christian Fellowship. Die groepen komen hier elke week bij elkaar voor een Bijbelstudie, en soms gaan ze op bezoek bij mensen die het moeilijk hebben, of bij het ziekenhuis of de gevangenis. Samen met Silwaba ben ik ook in het ziekenhuis geweest. Het is geen groot ziekenhuis, er is een zaal voor mannen, een zaal voor vrouwen en kinderen en een kraamafdeling. De mensen liggen met veel in een zaal, het was nu niet erg druk, maar ik denk dat er veel uitdagingen zijn voor het ziekenhuis. De afstand tot de dorpen vormt ook vaak een probleem.
Gisteren ben ik in Mulilima geweest, een dorp dat zo'n 30km van Serenje ligt. Er was een belijdenis- en doopdienst. Omdat de predikant maar 2 keer per jaar komt, was het best druk. Er werd een aantal jongeren gedoopt (ik denk zo'n 20) en een aantal deed belijdenis (ongeveer 10). Ze hadden allemaal 36 catechisatielessen gehad, en de ouderlingen en rev. Siingwa stelden hen vragen. Daarna gingen we naar de rivier, waar de jongeren werden gedoopt. Dat was erg mooi. Toen dat was afgelopen gingen we naar de dienst, die al begonnen was onder leiding van Chilufya. De dienst was buiten, omdat er zoveel mensen waren. In de dienst deden de andere jongeren belijdenis, en ook de jongeren die gedoopt waren deden een soort belijdenis. Ook werden er kinderen opgedragen, en sommigen werden gedoopt. Rev. Siingwa gaf een preek over 1 Korintiers 9:22-27. Het was in Bemba, dus ik kon niet alles verstaan, maar het ging erover dat geloof een wedstrijd is die je moet blijven rennen voor de prijs, en dat je hem alleen met God kunt lopen. Ik mocht ook een lied zingen, Lesa e kacema wandi (de Heer is mijn herder), en ik mocht ze een bemoediging geven, wat me op de meeste plaatsen die ik bezoek gevraagd wordt. Ik vertelde ze over 2 Timotheus 2:1, dat ze sterk moeten zijn in de genade van Jezus Christus. Dat is een mooie tekst, dat we niet sterk hoeven te zijn in onze eigen kracht, maar in de genade en liefde van God, die ons heeft vrijgekocht. We sloten af met een gebed. De diensten duren hier wat langer dan thuis: deze dienst begon om 10 uur, en wij kwamen er later bij. Om 15:30 waren we klaar. De mensen hebben het hier graag over voor de kerk, en ze komen ook nog eens van ver, terwijl het gisteren best warm was. Na de dienst kregen we wat eten, en toen gingen we terug naar Serenje.
In Serenje ben ik 's middags bij de circles of hope geweest. Dat is een kleine groep mensen in de kerk die HIV/AIDS hebben, en die daar openlijk voor uitkomen en bij elkaar komen om elkaar te bemoedigen. Ze proberen ook mensen in de kerk en in het Serenje-district te vertellen over de ziekte, waar veel mythes over zijn. Veel mensen hier houden het ook stil dat ze het hebben, vooral mannen. Het is ook een probleem om de omliggende dorpen voor te lichten. Er is slecht vervoer, en mensen uit dorpen gaan vaak eerst naar een traditionele dokter. De medicijnen voor AIDS zijn tegenwoordig gelukkig gratis. Die moeten elke dag op hetzelfde tijdstip ingenomen worden, en geven soms bijwerkingen.
Het was erg mooi om bij deze mensen te zijn en hun geloof en vertrouwen in God te zien. Ze vroegen of ik voor ze wil blijven bidden.
Mijn tijd in Serenje is bijna voorbij. Vandaag is een vrije dag, en morgen is er een afscheidsdienst waarin ik mag preken (het gaat over Filippenzen 3). Woensdag ga ik dan in de ochtend naar Kabwe, waar ik word opgepikt om naar Lusaka en Livingstone te gaan. Daar blijven we dan 8 dagen met zijn allen, en de laatste 2 dagen gaan we weer naar Kitwe. Op 26 november neem ik dan het vliegtuig naar Ndola, om op de 27e aan te komen in Nederland, in de ochtend, als alles goed gaat. Het is bijna jammer dat de tijd zo snel gaat, al mis ik jullie ook, dus het is wel goed om weer terug te gaan.
Gods zegen in Nederland, ik blijf voor jullie bidden!
Jake
Serenje, zondag 13 november
Vandaag is Jake naar een kerkdienst geweest in een plaatsje met de mooie naam Mulilulama. In deze dienst werden zowel kinderen als volwassenen gedoopt. De volwassenen werden echter in een riviertje gedoopt.
Daarnaast is Jake bij een bijeenkomst geweest van Circles of Hope:
In de Zambiaanse kerken bestaan veel conservatieve denkbeelden over hiv/aids. Het is voor velen een moeilijk onderwerp. Wie besmet wordt met hiv/aids is een zondaar die om vergeving moet vragen. De hiv/aids-afdeling van de Raad van Kerken van Zambia wil het onderwerp hiv/aids op genuanceerde wijze bespreekbaar maken bij kerkleiding en gemeenteleden via cursussen en trainingen. In lotgenotengroepen 'Cirkels van Hoop' komen mensen die met hiv besmet zijn bij elkaar om elkaar te ondersteunen. Ze luisteren naar elkaars verhalen en helpen elkaar om met deze besmetting om te gaan. Niet alleen medisch gezien maar ook sociaal en emotioneel. (van de site van Kerk in Actie gehaald).
Daarnaast is Jake bij een bijeenkomst geweest van Circles of Hope:
In de Zambiaanse kerken bestaan veel conservatieve denkbeelden over hiv/aids. Het is voor velen een moeilijk onderwerp. Wie besmet wordt met hiv/aids is een zondaar die om vergeving moet vragen. De hiv/aids-afdeling van de Raad van Kerken van Zambia wil het onderwerp hiv/aids op genuanceerde wijze bespreekbaar maken bij kerkleiding en gemeenteleden via cursussen en trainingen. In lotgenotengroepen 'Cirkels van Hoop' komen mensen die met hiv besmet zijn bij elkaar om elkaar te ondersteunen. Ze luisteren naar elkaars verhalen en helpen elkaar om met deze besmetting om te gaan. Niet alleen medisch gezien maar ook sociaal en emotioneel. (van de site van Kerk in Actie gehaald).
donderdag 10 november 2011
Serenje, donderdag 10 november
Jake per SMS: Ik ben in Lumpampa geweest, een dorpje in de buurt, en ik ben in het ziekenhuis geweest hier (op bezoek). Dinsdag is er een afscheidsdienst en woensdag ga ik naar Lusaka. Veel zegen! Jake.
zondag 6 november 2011
Serenje, zondag 6 november
Jake per SMS: Ik ben bij de kerkdienst geweest vandaag, en bij een gebedsontmoeting in een dorp. Het was erg mooi!
Veel zegen!
Jake.
Veel zegen!
Jake.
vrijdag 4 november 2011
Weer verhuisd.....
Jake heeft mij (zijn vader Teus) net gevraagd uit zijn naam hier even een kort berichtje achter te laten.
In de binnenlanden waar hij nu is, is bijna geen internet en kan hij dus niet zelf een berichtje plaatsen.
Hij is de afgelopen dagen in Kabwe (centraal Zambia) geweest en vandaag is hij met de bus (hobbel de bobbel) naar Serenje gegaan. Hier blijft hij tot 16 november en gaat hij ook weer bij de plaatselijke kerk meedraaien.
In de binnenlanden waar hij nu is, is bijna geen internet en kan hij dus niet zelf een berichtje plaatsen.
Hij is de afgelopen dagen in Kabwe (centraal Zambia) geweest en vandaag is hij met de bus (hobbel de bobbel) naar Serenje gegaan. Hier blijft hij tot 16 november en gaat hij ook weer bij de plaatselijke kerk meedraaien.
maandag 31 oktober 2011
Laatste dag in Kitwe
Ja, vandaag is alweer onze laatste dag hier. Morgen gaat Mark naar het Noorden, en ik ga naar de omgeving van Kabwe. Ik ben erg benieuwd hoe het wordt!
Vandaag ben ik wat moe, maar we doen ook lekker rustig aan. Vrijdag was een erg leuke dag, nog bedankt voor alle felicitaties! We zijn 's ochtends naar een boerderij geweest waar ze slangen hielden, en ik heb verschillende soorten slangen gezien, zoals de zwarte mamba, cobra's, ratelslangen en allemaal kleine snelle slangen. Gelukkig zaten ze achter slot en grendel. Ook heb ik een Boa Constrictor vastgehouden (eens maar nooit meer :p ). Daarna gingen we naar een boerderij, en reden we door een prachtig landschap. Ik heb er ook gazellen gezien (en schapen en kippen, maar die kenden we al). 's Middags hebben we ergens wat gegeten, en toen gingen we terug naar huis. Ik kocht ook ergens een taart, en 's avonds werd die binnengedragen en hebben ze voor me gezongen, dat was erg leuk. Ook voerden ze me het eerste stukje van de taart, dat is hier traditie. Al met al was het een erg leuke dag!
Zaterdag stonden we vroeg op, omdat we naar iemand gingen die in het ziekenhuis lag, Daniël. Hij had problemen met zijn hart, en was twee dagen daarvoor midden in de nacht naar het ziekenhuis gekomen. Gelukkig ging alles goed met hem. Het was apart om te zien dat er in het ziekenhuis een gedeelte is voor mensen die wat meer betalen en mensen die wat minder betalen. We keken naar een kinderafdeling, een grote ruime die helemaal vol lag met kinderbedden.
Toen gingen we naar huis om te ontbijten, en daarna gingen Mark en ik kijken bij de Girls brigade, wat ook een hele belevenis was. We kregen uitleg over wat de Girls brigade was, en we stelden ons aan hen voor. Ik denk dat ze met zo'n 200 meisjes waren (Kwacha-East is een grote gemeente). We deden mee met de lichaamsoefeningen en het marcheren, en daarna zongen we liederen. We sloten af met mededelingen en gebed, en Mark en ik werden tot officieren benoemd :)
's Middags gingen we naar een Matabeto. Dat is een soort feest waarbij de bruid en haar familie eten koken voor de familie van de man, hetzij voor de bruiloft, hetzij een paar jaar later om hun dankbaarheid te tonen voor wat ze voor hen gedaan hebben. We gingen eerst naar een huis waar een heel aantal vrouwen al sinds de vorige dag aan het koken was. Er waren allemaal inheemse gerechten, zoals nishima (een soort stevige maïspap die mensen hier als een soort aardappels eten), rijst, pompoenbladeren, verschillende soorten vlees, een soort champignons, grondnoten, en nog veel meer. Toen ze klaar waren werd alles ingebonden in doeken en werd het naar de familie van de man gebracht. Daar zaten allemaal mannen heel serieus te wachten. De vrouwen kwamen dansend binnen, en al zingend/dansend toonde een van hen alle gerechten aan de man. De vrouw zelf bleef thuis. Toen ze klaar waren, vertrokken veel vrouwen weer om bij de vrouw te eten, en het eten werd aan ons geserveerd. Al met al was het een bijzonder gebeuren!
Gisterochtend mochten we weer vroeg opstaan, omdat we om 7 uur bij de kerk moesten verzamelen. Vandaar gingen we met 2 trucks, een voor rev. Siwila, Mark en mij en een voor het praiseteam naar Kakolo, wat een klein dorpje is dat aan de andere kant van de rivier ligt. Omdat het achter de rivier ligt, moesten we een heel eind omrijden. We gingen naar de weg van Kitwe naar Ndola, en gingen toen een zandpad op. Het was een behoorlijk ruige rit. Toen we aankwamen was het nog rustig in de kerk. We laadden wat spullen uit, zoals cement en dakplaten voor de kerk waar we naartoe gingen, en toen gingen we de kerk binnen. We begonnen de dienst met wat liederen, en Mark en ik mochten ook een lied zingen (Lesa e kacema wandi, de Heer is mijn herder). Het was een doopdienst, dus toen begon het dopen. Er waren veel mensen die gedoopt werden of hun kinderen lieten dopen, omdat Teddy maar eens in de 3-6 maanden naar deze gemeente komt, die sterk groeit. In totaal waren er 57 kinderen en 47 volwassenen. Er werd hen iets gevraagd in Bemba, en toen mochten ze in groepen naar voren komen om gedoopt te worden. Teddy goot met zijn handen water over hen heen, en doopte ze in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Het was echt erg bijzonder om dit mee te maken. Nadat iedereen gedoopt was, deed nog een heel aantal mensen belijdenis. Toen gaf Douglas, een theologiestudent uit Zambia, een preek over 1 Petrus 2:1-17, over dat christenen schapen van God zijn, dat ze de bruid van Christus zijn en daarom puur moeten zijn, en dat de kerk het nieuwe Jeruzalem is, en wacht op Jezus. Aan het einde van de dienst mocht ik bidden, en daarna was het afgelopen. Toen gingen we terug, en eenmaal thuis waren we moe :)
's Avonds gingen we eten bij vrienden van Teddy in Kalulushi, en dat was ook erg lekker. Vanochtend doen we lekker rustig aan, omdat we morgen vertrekken naar Kabwe.
Ik denk hier ook veel over theologie thuis. Soms denk ik: wie ben ik om predikant te worden. Maar ik las vorige week Jeremia 1, waarin staat dat Jeremia zichzelf te jong vindt. Maar God zegt: ik ben bij je. Dat is denk ik het belangrijkste in de kerk, dat je het met God blijft doen en op Hem gericht bent! Hij is bij je.
Veel zegen thuis!
Vandaag ben ik wat moe, maar we doen ook lekker rustig aan. Vrijdag was een erg leuke dag, nog bedankt voor alle felicitaties! We zijn 's ochtends naar een boerderij geweest waar ze slangen hielden, en ik heb verschillende soorten slangen gezien, zoals de zwarte mamba, cobra's, ratelslangen en allemaal kleine snelle slangen. Gelukkig zaten ze achter slot en grendel. Ook heb ik een Boa Constrictor vastgehouden (eens maar nooit meer :p ). Daarna gingen we naar een boerderij, en reden we door een prachtig landschap. Ik heb er ook gazellen gezien (en schapen en kippen, maar die kenden we al). 's Middags hebben we ergens wat gegeten, en toen gingen we terug naar huis. Ik kocht ook ergens een taart, en 's avonds werd die binnengedragen en hebben ze voor me gezongen, dat was erg leuk. Ook voerden ze me het eerste stukje van de taart, dat is hier traditie. Al met al was het een erg leuke dag!
Zaterdag stonden we vroeg op, omdat we naar iemand gingen die in het ziekenhuis lag, Daniël. Hij had problemen met zijn hart, en was twee dagen daarvoor midden in de nacht naar het ziekenhuis gekomen. Gelukkig ging alles goed met hem. Het was apart om te zien dat er in het ziekenhuis een gedeelte is voor mensen die wat meer betalen en mensen die wat minder betalen. We keken naar een kinderafdeling, een grote ruime die helemaal vol lag met kinderbedden.
Toen gingen we naar huis om te ontbijten, en daarna gingen Mark en ik kijken bij de Girls brigade, wat ook een hele belevenis was. We kregen uitleg over wat de Girls brigade was, en we stelden ons aan hen voor. Ik denk dat ze met zo'n 200 meisjes waren (Kwacha-East is een grote gemeente). We deden mee met de lichaamsoefeningen en het marcheren, en daarna zongen we liederen. We sloten af met mededelingen en gebed, en Mark en ik werden tot officieren benoemd :)
's Middags gingen we naar een Matabeto. Dat is een soort feest waarbij de bruid en haar familie eten koken voor de familie van de man, hetzij voor de bruiloft, hetzij een paar jaar later om hun dankbaarheid te tonen voor wat ze voor hen gedaan hebben. We gingen eerst naar een huis waar een heel aantal vrouwen al sinds de vorige dag aan het koken was. Er waren allemaal inheemse gerechten, zoals nishima (een soort stevige maïspap die mensen hier als een soort aardappels eten), rijst, pompoenbladeren, verschillende soorten vlees, een soort champignons, grondnoten, en nog veel meer. Toen ze klaar waren werd alles ingebonden in doeken en werd het naar de familie van de man gebracht. Daar zaten allemaal mannen heel serieus te wachten. De vrouwen kwamen dansend binnen, en al zingend/dansend toonde een van hen alle gerechten aan de man. De vrouw zelf bleef thuis. Toen ze klaar waren, vertrokken veel vrouwen weer om bij de vrouw te eten, en het eten werd aan ons geserveerd. Al met al was het een bijzonder gebeuren!
Gisterochtend mochten we weer vroeg opstaan, omdat we om 7 uur bij de kerk moesten verzamelen. Vandaar gingen we met 2 trucks, een voor rev. Siwila, Mark en mij en een voor het praiseteam naar Kakolo, wat een klein dorpje is dat aan de andere kant van de rivier ligt. Omdat het achter de rivier ligt, moesten we een heel eind omrijden. We gingen naar de weg van Kitwe naar Ndola, en gingen toen een zandpad op. Het was een behoorlijk ruige rit. Toen we aankwamen was het nog rustig in de kerk. We laadden wat spullen uit, zoals cement en dakplaten voor de kerk waar we naartoe gingen, en toen gingen we de kerk binnen. We begonnen de dienst met wat liederen, en Mark en ik mochten ook een lied zingen (Lesa e kacema wandi, de Heer is mijn herder). Het was een doopdienst, dus toen begon het dopen. Er waren veel mensen die gedoopt werden of hun kinderen lieten dopen, omdat Teddy maar eens in de 3-6 maanden naar deze gemeente komt, die sterk groeit. In totaal waren er 57 kinderen en 47 volwassenen. Er werd hen iets gevraagd in Bemba, en toen mochten ze in groepen naar voren komen om gedoopt te worden. Teddy goot met zijn handen water over hen heen, en doopte ze in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Het was echt erg bijzonder om dit mee te maken. Nadat iedereen gedoopt was, deed nog een heel aantal mensen belijdenis. Toen gaf Douglas, een theologiestudent uit Zambia, een preek over 1 Petrus 2:1-17, over dat christenen schapen van God zijn, dat ze de bruid van Christus zijn en daarom puur moeten zijn, en dat de kerk het nieuwe Jeruzalem is, en wacht op Jezus. Aan het einde van de dienst mocht ik bidden, en daarna was het afgelopen. Toen gingen we terug, en eenmaal thuis waren we moe :)
's Avonds gingen we eten bij vrienden van Teddy in Kalulushi, en dat was ook erg lekker. Vanochtend doen we lekker rustig aan, omdat we morgen vertrekken naar Kabwe.
Ik denk hier ook veel over theologie thuis. Soms denk ik: wie ben ik om predikant te worden. Maar ik las vorige week Jeremia 1, waarin staat dat Jeremia zichzelf te jong vindt. Maar God zegt: ik ben bij je. Dat is denk ik het belangrijkste in de kerk, dat je het met God blijft doen en op Hem gericht bent! Hij is bij je.
Veel zegen thuis!
donderdag 27 oktober 2011
Korte update
Hoi allemaal,
Weer een korte update uit Zambia :) Vandaag ben ik naar de gemeente Ipisukilo in de wijk Kapoto gegaan, en we hebben de Women's Christian Fellowship bezocht. Kapoto is de armste wijk in Kitwe. Het was erg goed, het meeste was in Bemba, maar iemand vertaalde het voor ons. Na de dienst hebben we wat gegeten, en veel foto's gemaakt :p En pap, wees gerust, er zijn zat foto's en filmpjes.
Morgen ga ik met Teddy en Mark naar een soort park, waar het erg mooi schijnt te zijn en waar ze ook wat dieren hebben. Ik ben benieuwd :p We gaan ook naar vuurwerk kijken morgenavond. Zaterdag wordt ook weer een lekker drukke dag, met een bruiloft en andere feesten, en zondag gaan we naar een kerk in een wat afgelegener gebied. Maandag wordt het dan tijd om in te pakken en rustig aan te doen, omdat we zondag verzamelen bij de theologische universiteit in Kitwe en dan naar onze volgende placement gaan. Ik ga naar Kabwe, dat ligt in centraal Zambia. Daar blijf ik twee weken, en het is een wat landelijkere omgeving. Dan gaan we op 16 november naar Lusaka, en 17 november naar Livingstone, wat meer een toeristenplaats is. 24 november gaan we dan weer naar Kitwe, om op 26 november het vliegtuig naar Johannesburg, Londen en Amsterdam te nemen vanaf Ndola airport.
Groeten aan iedereen, en Gods zegen!
Jake
Weer een korte update uit Zambia :) Vandaag ben ik naar de gemeente Ipisukilo in de wijk Kapoto gegaan, en we hebben de Women's Christian Fellowship bezocht. Kapoto is de armste wijk in Kitwe. Het was erg goed, het meeste was in Bemba, maar iemand vertaalde het voor ons. Na de dienst hebben we wat gegeten, en veel foto's gemaakt :p En pap, wees gerust, er zijn zat foto's en filmpjes.
Morgen ga ik met Teddy en Mark naar een soort park, waar het erg mooi schijnt te zijn en waar ze ook wat dieren hebben. Ik ben benieuwd :p We gaan ook naar vuurwerk kijken morgenavond. Zaterdag wordt ook weer een lekker drukke dag, met een bruiloft en andere feesten, en zondag gaan we naar een kerk in een wat afgelegener gebied. Maandag wordt het dan tijd om in te pakken en rustig aan te doen, omdat we zondag verzamelen bij de theologische universiteit in Kitwe en dan naar onze volgende placement gaan. Ik ga naar Kabwe, dat ligt in centraal Zambia. Daar blijf ik twee weken, en het is een wat landelijkere omgeving. Dan gaan we op 16 november naar Lusaka, en 17 november naar Livingstone, wat meer een toeristenplaats is. 24 november gaan we dan weer naar Kitwe, om op 26 november het vliegtuig naar Johannesburg, Londen en Amsterdam te nemen vanaf Ndola airport.
Groeten aan iedereen, en Gods zegen!
Jake
dinsdag 25 oktober 2011
25 oktober - dagje vrij :)
Hoi allemaal,
Het is alweer een week geleden dat ik mijn vorige blog schreef. Ik zit nu in een intercafe, waar een kerklied op de achtergrond gedraaid wordt, Lesa e kacema wandi, dat is psalm 23. Begin vorige week deden we wat rustiger aan, Mark en ik voelden ons niet zo lekker. Nu gaat het weer beter. Tijdens vorige week zijn we meegegaan met de Women Christian Fellowship, waar we het hadden over trouw in het huwelijk. In Zambia is het huwelijk erg belangrijk, de vrouwen vertelden zelfs dat als ze mishandeld werden en als ze dat konden dragen, ze bij hun man moeten blijven. Ik denk dat dat wel een beeld is dat onder de jongere generatie verandert. Hier in Zambia is het huwelijk niet alleen iets tussen twee personen, maar ook tussen twee families. Dat is hier erg belangrijk. Vroeger kozen de ouders de bruid uit voor hun zoon, zelfs zonder dat de zoon werd geraadpleegd. Tegenwoordig kiezen veel jongeren zelf, hoorde ik gisteren van een man. Het is ook grappig dat veel mensen me vragen waarom ik nog niet getrouwd ben, omdat dat erg belangrijk is in Zambia. Als je student bent wordt er van uitgegaan dat je trouwt of op zijn minst een vriendin hebt :p
Donderdag was een rustig dagje, en vrijdag gingen Mark en ik met Robby, de koster, naar de markt in het centrum van Kitwe. Ik vond daar na veel zoeken een paar sandalen, en ik betaalde. Ze kostten 100.000 kwacha, waarschijnlijk wat meer dan normaal omdat ik uit het buitenland kom, maar ze vroegen eerst 150.000, en nadat ik 80.000 bood kreeg ik ze voor 100.000. Dat is omgerekend zo'n 15 euro, denk ik. De volgende dag was een van de sandalen echter kapot, dus ik ben blij dat ik de 150.000 niet heb betaald.
Vrijdag eind van de middag ging ik kijken bij het praiseteam, de jongerengroep is hier ook meteen een praiseteam. Ze vertelden me dat ze eerder stopten omdat er een begrafenis van familie van een van de leden was, en dat ze daar de hele nacht gingen zingen. Het is bijzonder in Zambia dat als er iets gebeurt zoals een bruiloft of een begrafenis, de hele gemeenschap daarbij betrokken wordt.
Zaterdag gingen Mark en ik met de Men Christian Fellowship mee naar de waterzuivering. We keken hoe daar water uit de rivier wordt gehaald en hoe het wordt gezuiverd door filters, aluminiumsulfaat en chloor, en door het afval in het water naar de bodem te laten zinken. Dat was erg interessant, en het was leuk om te zien hoe geinteresseerd de mannen daarin waren. Daarna dronken we wat op de markt in Chimemwe, en we keken bij een dokterskliniek in die wijk. Mark en ik zijn begin van de week bij een kliniek van een Russische dokter geweest, maar dit was heel anders. Ik heb ontzag voor de dokters die daar werken. Het gebouw was vervallen, en de vloer was helemaal stukgelopen. Mensen komen er met allemaal dingen, gewone ziektes, met vragen over HIV/AIDS en malaria.
Hierna gingen we naar het huis van een van de mannen voor een Bijbelstudie. Mark en ik mochten onszelf voorstellen, en we hadden een Bijbelstudie over Jozua 24, over dat we niet moeten vergeten wat God voor ons heeft gedaan, omdat we dat snel doen, en dat we op Hem mogen vertrouwen als we in moeilijkheden zitten, en dat het goed is om Hem te dienen. Hierna gingen we terug naar de kerk. We reden steeds met een truck die we moesten duwen als hij op moest starten (dat is toen mijn sandaal kapotging :p).
's Avonds zijn we bij een receptie van een bruiloft geweest die de volgende dag in de kerk plaatsvond, dat was ook erg leuk. We hebben gedanst en lekker gegeten. Het was wel erg vreemd om in mooie kleren door het centrum van Kitwe te lopen, omdat mensen meteen dachten dat je rijk was. Ik voel me beter in gewone kleren hier, omdat die andere kleren dan iets elitairs hebben tussen de mensen hier. De mensen zijn hier ook heel open en gastvrij, ze geven zelfs als ze bijna niets hebben, en verwelkomen je altijd.
Zondagochtend hadden we twee diensten. De eerste begon om 06.45, en was een wat charismatischere dienst (dat betekent dat er wordt gedanst en anders wordt gezongen, met koren). In de dienst was een aantal getrouwde mensen, ik denk zo'n 20-25 stellen, die hun huwelijksbelofte aan elkaar en aan God vernieuwden. Dat was erg mooi. De dienst duurde wel lang, een vriend van rev. Teddy, een orthodoxe bisschop uit Amerika die in Zambia was opgegroeid en die daarna naar Amerika was vertrokken gaf een preek.
In de tweede dienst was het wat traditioneler. Mark en ik zongen een paar liederen in Bemba met de gitaar, en dat vonden de mensen erg mooi. Twee studenten gingen voor in de dienst. In Zambia ga je als theologiestudent al vanaf je eerste jaar voor. Daar leer je een hoop van!
Na de tweede dienst zouden we naar een bruiloft gaan, maar dat was wat veel, dus liet Teddy ons naar huis gaan om te lunchen (de diensten duren zo'n 2-3 uur hier, dus we waren begonnen om 06.45 en stopten om 12.30). 's Middags gingen we naar een gebedsbijeenkomst in verschillende zones. De kerk is opgedeeld in vijf zones, die elk zijn verdeeld in 5 secties. Mark ging naar zone 4 en ik naar zone 1. Op zondagmiddag komt zo'n zone bij elkaar voor een gebedsbijeenkomst. Ik nam mijn gitaar mee, en ging met een van de ouderlingen naar de bijeenkomst. Er waren zo'n 50 mensen, en het begon om 15.00 uur (dus om 15.30). Het was erg mooi, we zongen en er werd gebeden voor de problemen in de zone. In een zone kijken de mensen naar elkaar om. Ook was er een Bijbelstudie over 2 Korintiers 6, over dat we een tempel zijn van de levende God, en dat we geen andere dingen moeten dienen. Op het eind werd me gevraagd of ik iets te zeggen had, en ik vertelde kort over 2 Korintiers 12, waarin God tegen Paulus zegt: Mijn genade is u genoeg, en mijn kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Na de bijeenkomst liep ik richting huis met een van de theologiestudenten, Douglas. Hij liet me zijn huis zien en leidde me een beetje rond door Kwacha. Daarna gingen we naar huis, en daar kwam ik Mark tegen.
Gisterochtend stonden we om 5:30 op, omdat we naar een picknick gingen en om 6.00 bij de kerk moesten verzamelen. Toen we daar kwamen was er een gebedsbijeenkomst, die al begonnen was om 5.00 uur. Volgens mij is er elke dag zo'n bijeenkomst. Het is echt mooi hoeveel mensen hier in en om de kerk doen doordeweeks.
Om 8 uur vertrokken we met de jongerengroep naar de picknick (Zambiaanse tijd dus). Er was een truck met een open laadbak. Mark zat voorin, en ik ging met de jongeren achterin zitten. We waren denk ik met zo'n 30 mensen. Het was erg leuk, maar ook spannend. Elke keer dat we langs een politiecheckpoint kwamen zongen we een lied, in de hoop dat ze ons doorlieten omdat we een groep van de kerk waren, en de truck eigenlijk te vol zat. Maar gelukkig lieten ze ons steeds door. We gingen naar Makoma-dam, een strand bij een meer. Het was ongeveer een uur rijden, denk ik. Toen we daar waren was het erg warm. We begonnen met gebed en zingen van een paar liederen. Het is mooi hoe Zambianen God bij alles betrekken. Daarna gingen voetballen, maar ik moest al snel stoppen omdat het te warm was. Ook werd er gezwommen. Het was erg gezellig, en 's middags was er een lunch die door wat mensen (vrouwen, want die doen dat hier in Zambia vooral) was voorbereid. Mark en ik kregen zelfs wat extra eten omdat we gasten waren. Ik sprak veel jongeren uit de kerk over hun studie en over de verschillen tussen Zambia en Nederland. Op het eind was er wat vrije tijd. Een paar dronken mannen vroegen wat meisjes of ze met hen mee kwamen, maar de meisjes negeerden hen. Dat vond ik erg sterk van ze, omdat de mannen een stuk ouder waren, ik denk een jaar of 30. Een van hen zei: ik doe daar niet aan mee, want ik ben een kind van God, en die doen zulke dingen niet!
Toen we weer bij elkaar gekomen waren was er een discussie over of het de schuld van de jongen was of van het meisje als de jongen haar geen aanzoek deed en ze daardoor naar een andere vriend ging zoeken. De jongeren kregen de kans alles erover te zeggen, en er kwamen goede dingen uit, zoals dat je geduld moet hebben, en elkaar moet liefhebben en aanvaarden en dat je elkaar goed moet kennen, en ook dat je moest wachten op de tijd die God voor je bestemd heeft om een vriend/vriendin te krijgen, en dat je niet uit jaloezie tegenover andere meisjes een vriend moet zoeken. Ook legde Godfrey, een van de jongeren, me wat dingen in Bemba uit tijdens de discussie :p
Hierna gingen we terug naar de kerk met de truck. Eerst zat ik op een enge plek, maar iemand zag het, en voor we vertrokken werd er ruimte gemaakt op een wat betere plek. Dat vond ik erg fijn, de mensen hier zijn echt heel lief :) Op de terugweg zongen we de hele tijd aanbiddingsliederen, in Bemba en in Engels, en er was een prachtige lucht vol sterren. Ik heb er echt van genoten, en zal deze dag niet snel vergeten! God heeft ons echt beschermd op de reis, en was bij ons, en dat was erg mooi.
Het is alweer een week geleden dat ik mijn vorige blog schreef. Ik zit nu in een intercafe, waar een kerklied op de achtergrond gedraaid wordt, Lesa e kacema wandi, dat is psalm 23. Begin vorige week deden we wat rustiger aan, Mark en ik voelden ons niet zo lekker. Nu gaat het weer beter. Tijdens vorige week zijn we meegegaan met de Women Christian Fellowship, waar we het hadden over trouw in het huwelijk. In Zambia is het huwelijk erg belangrijk, de vrouwen vertelden zelfs dat als ze mishandeld werden en als ze dat konden dragen, ze bij hun man moeten blijven. Ik denk dat dat wel een beeld is dat onder de jongere generatie verandert. Hier in Zambia is het huwelijk niet alleen iets tussen twee personen, maar ook tussen twee families. Dat is hier erg belangrijk. Vroeger kozen de ouders de bruid uit voor hun zoon, zelfs zonder dat de zoon werd geraadpleegd. Tegenwoordig kiezen veel jongeren zelf, hoorde ik gisteren van een man. Het is ook grappig dat veel mensen me vragen waarom ik nog niet getrouwd ben, omdat dat erg belangrijk is in Zambia. Als je student bent wordt er van uitgegaan dat je trouwt of op zijn minst een vriendin hebt :p
Donderdag was een rustig dagje, en vrijdag gingen Mark en ik met Robby, de koster, naar de markt in het centrum van Kitwe. Ik vond daar na veel zoeken een paar sandalen, en ik betaalde. Ze kostten 100.000 kwacha, waarschijnlijk wat meer dan normaal omdat ik uit het buitenland kom, maar ze vroegen eerst 150.000, en nadat ik 80.000 bood kreeg ik ze voor 100.000. Dat is omgerekend zo'n 15 euro, denk ik. De volgende dag was een van de sandalen echter kapot, dus ik ben blij dat ik de 150.000 niet heb betaald.
Vrijdag eind van de middag ging ik kijken bij het praiseteam, de jongerengroep is hier ook meteen een praiseteam. Ze vertelden me dat ze eerder stopten omdat er een begrafenis van familie van een van de leden was, en dat ze daar de hele nacht gingen zingen. Het is bijzonder in Zambia dat als er iets gebeurt zoals een bruiloft of een begrafenis, de hele gemeenschap daarbij betrokken wordt.
Zaterdag gingen Mark en ik met de Men Christian Fellowship mee naar de waterzuivering. We keken hoe daar water uit de rivier wordt gehaald en hoe het wordt gezuiverd door filters, aluminiumsulfaat en chloor, en door het afval in het water naar de bodem te laten zinken. Dat was erg interessant, en het was leuk om te zien hoe geinteresseerd de mannen daarin waren. Daarna dronken we wat op de markt in Chimemwe, en we keken bij een dokterskliniek in die wijk. Mark en ik zijn begin van de week bij een kliniek van een Russische dokter geweest, maar dit was heel anders. Ik heb ontzag voor de dokters die daar werken. Het gebouw was vervallen, en de vloer was helemaal stukgelopen. Mensen komen er met allemaal dingen, gewone ziektes, met vragen over HIV/AIDS en malaria.
Hierna gingen we naar het huis van een van de mannen voor een Bijbelstudie. Mark en ik mochten onszelf voorstellen, en we hadden een Bijbelstudie over Jozua 24, over dat we niet moeten vergeten wat God voor ons heeft gedaan, omdat we dat snel doen, en dat we op Hem mogen vertrouwen als we in moeilijkheden zitten, en dat het goed is om Hem te dienen. Hierna gingen we terug naar de kerk. We reden steeds met een truck die we moesten duwen als hij op moest starten (dat is toen mijn sandaal kapotging :p).
's Avonds zijn we bij een receptie van een bruiloft geweest die de volgende dag in de kerk plaatsvond, dat was ook erg leuk. We hebben gedanst en lekker gegeten. Het was wel erg vreemd om in mooie kleren door het centrum van Kitwe te lopen, omdat mensen meteen dachten dat je rijk was. Ik voel me beter in gewone kleren hier, omdat die andere kleren dan iets elitairs hebben tussen de mensen hier. De mensen zijn hier ook heel open en gastvrij, ze geven zelfs als ze bijna niets hebben, en verwelkomen je altijd.
Zondagochtend hadden we twee diensten. De eerste begon om 06.45, en was een wat charismatischere dienst (dat betekent dat er wordt gedanst en anders wordt gezongen, met koren). In de dienst was een aantal getrouwde mensen, ik denk zo'n 20-25 stellen, die hun huwelijksbelofte aan elkaar en aan God vernieuwden. Dat was erg mooi. De dienst duurde wel lang, een vriend van rev. Teddy, een orthodoxe bisschop uit Amerika die in Zambia was opgegroeid en die daarna naar Amerika was vertrokken gaf een preek.
In de tweede dienst was het wat traditioneler. Mark en ik zongen een paar liederen in Bemba met de gitaar, en dat vonden de mensen erg mooi. Twee studenten gingen voor in de dienst. In Zambia ga je als theologiestudent al vanaf je eerste jaar voor. Daar leer je een hoop van!
Na de tweede dienst zouden we naar een bruiloft gaan, maar dat was wat veel, dus liet Teddy ons naar huis gaan om te lunchen (de diensten duren zo'n 2-3 uur hier, dus we waren begonnen om 06.45 en stopten om 12.30). 's Middags gingen we naar een gebedsbijeenkomst in verschillende zones. De kerk is opgedeeld in vijf zones, die elk zijn verdeeld in 5 secties. Mark ging naar zone 4 en ik naar zone 1. Op zondagmiddag komt zo'n zone bij elkaar voor een gebedsbijeenkomst. Ik nam mijn gitaar mee, en ging met een van de ouderlingen naar de bijeenkomst. Er waren zo'n 50 mensen, en het begon om 15.00 uur (dus om 15.30). Het was erg mooi, we zongen en er werd gebeden voor de problemen in de zone. In een zone kijken de mensen naar elkaar om. Ook was er een Bijbelstudie over 2 Korintiers 6, over dat we een tempel zijn van de levende God, en dat we geen andere dingen moeten dienen. Op het eind werd me gevraagd of ik iets te zeggen had, en ik vertelde kort over 2 Korintiers 12, waarin God tegen Paulus zegt: Mijn genade is u genoeg, en mijn kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Na de bijeenkomst liep ik richting huis met een van de theologiestudenten, Douglas. Hij liet me zijn huis zien en leidde me een beetje rond door Kwacha. Daarna gingen we naar huis, en daar kwam ik Mark tegen.
Gisterochtend stonden we om 5:30 op, omdat we naar een picknick gingen en om 6.00 bij de kerk moesten verzamelen. Toen we daar kwamen was er een gebedsbijeenkomst, die al begonnen was om 5.00 uur. Volgens mij is er elke dag zo'n bijeenkomst. Het is echt mooi hoeveel mensen hier in en om de kerk doen doordeweeks.
Om 8 uur vertrokken we met de jongerengroep naar de picknick (Zambiaanse tijd dus). Er was een truck met een open laadbak. Mark zat voorin, en ik ging met de jongeren achterin zitten. We waren denk ik met zo'n 30 mensen. Het was erg leuk, maar ook spannend. Elke keer dat we langs een politiecheckpoint kwamen zongen we een lied, in de hoop dat ze ons doorlieten omdat we een groep van de kerk waren, en de truck eigenlijk te vol zat. Maar gelukkig lieten ze ons steeds door. We gingen naar Makoma-dam, een strand bij een meer. Het was ongeveer een uur rijden, denk ik. Toen we daar waren was het erg warm. We begonnen met gebed en zingen van een paar liederen. Het is mooi hoe Zambianen God bij alles betrekken. Daarna gingen voetballen, maar ik moest al snel stoppen omdat het te warm was. Ook werd er gezwommen. Het was erg gezellig, en 's middags was er een lunch die door wat mensen (vrouwen, want die doen dat hier in Zambia vooral) was voorbereid. Mark en ik kregen zelfs wat extra eten omdat we gasten waren. Ik sprak veel jongeren uit de kerk over hun studie en over de verschillen tussen Zambia en Nederland. Op het eind was er wat vrije tijd. Een paar dronken mannen vroegen wat meisjes of ze met hen mee kwamen, maar de meisjes negeerden hen. Dat vond ik erg sterk van ze, omdat de mannen een stuk ouder waren, ik denk een jaar of 30. Een van hen zei: ik doe daar niet aan mee, want ik ben een kind van God, en die doen zulke dingen niet!
Toen we weer bij elkaar gekomen waren was er een discussie over of het de schuld van de jongen was of van het meisje als de jongen haar geen aanzoek deed en ze daardoor naar een andere vriend ging zoeken. De jongeren kregen de kans alles erover te zeggen, en er kwamen goede dingen uit, zoals dat je geduld moet hebben, en elkaar moet liefhebben en aanvaarden en dat je elkaar goed moet kennen, en ook dat je moest wachten op de tijd die God voor je bestemd heeft om een vriend/vriendin te krijgen, en dat je niet uit jaloezie tegenover andere meisjes een vriend moet zoeken. Ook legde Godfrey, een van de jongeren, me wat dingen in Bemba uit tijdens de discussie :p
Hierna gingen we terug naar de kerk met de truck. Eerst zat ik op een enge plek, maar iemand zag het, en voor we vertrokken werd er ruimte gemaakt op een wat betere plek. Dat vond ik erg fijn, de mensen hier zijn echt heel lief :) Op de terugweg zongen we de hele tijd aanbiddingsliederen, in Bemba en in Engels, en er was een prachtige lucht vol sterren. Ik heb er echt van genoten, en zal deze dag niet snel vergeten! God heeft ons echt beschermd op de reis, en was bij ons, en dat was erg mooi.
dinsdag 18 oktober 2011
Dinsdag
Hoi allemaal,
heel erg bedankt voor de leuke/mooie berichten! Ik kan ze helaas niet allemaal beantwoorden, maar het is wel fijn en mooi om ze te lezen! Hier in Kitwe, Zambia gaat alles goed. Ik verblijf bij rev. Teddy Suela en zijn vrouw en drie kinderen met Mark uit Schotland. Zaterdag zijn we naar een kitchen party geweest, dat is een feest voor een bruid waar normaal alleen maar vrouwen zijn. Ze geven allemaal een cadeau aan de vrouw en geven haar een advies hoe ze een goede vrouw kan zijn. Ook wordt er veel gedanst. Gisteren zijn we naar twee kerken geweest, de kerk in Kwacha East, in een wijk waar de mensen redelijk in de middelstand leven. Daarna gingen we naar een andere kerk, de kalulushi-kerk, wat 'redding'-kerk betekent. Dat was in de armste wijk van Kitwe. Het was erg bijzonder, omdat de mensen zo meeleefden. Deze dienst was in Bemba, maar de preek was dezelfde als we daarvoor in de andere kerk in het Engels hadden gehoord. De kerk zat helemaal vol, en het was de tweede dienst. En hij is in februari gesticht door Teddy. Daarvoor was er in die wijk geen kerk. Ik vind het erg bijzonder hoe de mensen daar waren, ze geven terwijl ze zelf niets hebben, en je merkte echt dat God bij hen was en dat ze Hem met heel hun hart dienden. Dan zijn er vaak nog dingen die ons tegen zouden houden... Maar God houdt van deze mensen en ook van ons.
Gisteren zijn we naar de basisschool bij de kerk van kwacha East geweest. Dat was ook erg leuk, het deed een beetje denken aan hoe de scholen bij ons misschien dertig jaar geleden waren. Maar het was erg goed. Het is ook leuk om te merken dat er elke dag activiteiten zijn bij de kerk. Zo wil Teddy de jongeren ook bezig houden met de kerk, in plaats van dat ze de straat opgaan en met drugs en drank gaan experimenteren.
De komende dagen ga ik naar een Bijbelstudie, die Mark en ik mogen voorbereiden, en we gaan helpen bij dingen als de boys/girls-brigade en de jeugdgroep. Ook gaan we met Teddy op huisbezoek bij wat mensen, wat we gisteren ook hebben gedaan. Ik heb er veel zin in!
heel erg bedankt voor de leuke/mooie berichten! Ik kan ze helaas niet allemaal beantwoorden, maar het is wel fijn en mooi om ze te lezen! Hier in Kitwe, Zambia gaat alles goed. Ik verblijf bij rev. Teddy Suela en zijn vrouw en drie kinderen met Mark uit Schotland. Zaterdag zijn we naar een kitchen party geweest, dat is een feest voor een bruid waar normaal alleen maar vrouwen zijn. Ze geven allemaal een cadeau aan de vrouw en geven haar een advies hoe ze een goede vrouw kan zijn. Ook wordt er veel gedanst. Gisteren zijn we naar twee kerken geweest, de kerk in Kwacha East, in een wijk waar de mensen redelijk in de middelstand leven. Daarna gingen we naar een andere kerk, de kalulushi-kerk, wat 'redding'-kerk betekent. Dat was in de armste wijk van Kitwe. Het was erg bijzonder, omdat de mensen zo meeleefden. Deze dienst was in Bemba, maar de preek was dezelfde als we daarvoor in de andere kerk in het Engels hadden gehoord. De kerk zat helemaal vol, en het was de tweede dienst. En hij is in februari gesticht door Teddy. Daarvoor was er in die wijk geen kerk. Ik vind het erg bijzonder hoe de mensen daar waren, ze geven terwijl ze zelf niets hebben, en je merkte echt dat God bij hen was en dat ze Hem met heel hun hart dienden. Dan zijn er vaak nog dingen die ons tegen zouden houden... Maar God houdt van deze mensen en ook van ons.
Gisteren zijn we naar de basisschool bij de kerk van kwacha East geweest. Dat was ook erg leuk, het deed een beetje denken aan hoe de scholen bij ons misschien dertig jaar geleden waren. Maar het was erg goed. Het is ook leuk om te merken dat er elke dag activiteiten zijn bij de kerk. Zo wil Teddy de jongeren ook bezig houden met de kerk, in plaats van dat ze de straat opgaan en met drugs en drank gaan experimenteren.
De komende dagen ga ik naar een Bijbelstudie, die Mark en ik mogen voorbereiden, en we gaan helpen bij dingen als de boys/girls-brigade en de jeugdgroep. Ook gaan we met Teddy op huisbezoek bij wat mensen, wat we gisteren ook hebben gedaan. Ik heb er veel zin in!
donderdag 13 oktober 2011
14 oktober
Het is vandaag alweer vrijdag :) Gisteren was een bijzondere dag. 's Ochtens kregen we colleges over de achtergrond van Zambia en armoede in Zambia. 's Middags zijn we naar de Chipata-wijk gegaan. Dat is een arme wijk in Kitwe. Het was een soort markt, met kleine gangetjes en veel kraampjes. De mensen waren er erg vriendelijk, en ik vond het leuker om daar te zijn dan ik had verwacht. Op de weg terug reden we langs een weg waar aan de ene kant de wijk Kwacha lag, een wat armere wijk, waar Mark en ik zaterdag ook naartoe gaan, en aan de andere kant lag Riverside, de rijke buurt, met allemaal ommuurde huizen. Het was best bijzonder wat een contrast dat was. Toen we Riverside dieper ingingen viel op hoe rijk het was, er was een ziekenhuis en twee middelbare scholen, en het was er erg mooi.
's Avonds gingen we na het diner naar de binnenstad van Kitwe, als een soort exposure. We gingen naar een paar discos, en zagen hoe het daar 's avonds was. Daarna gingen we naar een plaats waar prostituees stonden te wachten. Ze vluchtten eerst naar binnen, omdat ze dachten dat we politie waren. Onder begeleiding van de predikanten, Rev. Kondolo en Teddy, liepen we een eindje en spraken daarna kort met ze. Ik vond het erg om te zien hoe beschaamd ze waren, en ze wilden niet dat er foto's gemaakt werden. Toen een Indiase jongen die het niet had begrepen dat toch deed, werden ze boos. Daarna gingen we terug naar de universiteit, en gingen we naar bed. Een bijzondere ervaring dus.
's Avonds gingen we na het diner naar de binnenstad van Kitwe, als een soort exposure. We gingen naar een paar discos, en zagen hoe het daar 's avonds was. Daarna gingen we naar een plaats waar prostituees stonden te wachten. Ze vluchtten eerst naar binnen, omdat ze dachten dat we politie waren. Onder begeleiding van de predikanten, Rev. Kondolo en Teddy, liepen we een eindje en spraken daarna kort met ze. Ik vond het erg om te zien hoe beschaamd ze waren, en ze wilden niet dat er foto's gemaakt werden. Toen een Indiase jongen die het niet had begrepen dat toch deed, werden ze boos. Daarna gingen we terug naar de universiteit, en gingen we naar bed. Een bijzondere ervaring dus.
woensdag 12 oktober 2011
12 Oktober
Zo, daar ben ik weer :) We hebben net lekker Nishima gegeten (als je het zo schrijft, het is een soort aardappelpuree maar dan van mais en meel gemaakt, volgens mij) met vis en spinazie - met onze handen :p Dit was de eerste dag dat we echt Zambiaans aten. Mijn groep is heel leuk. Ik zal ze even opnoemen:
-Mark uit Schotland
-Rachel uit Engeland
-Prathap en Amin uit India
-Richard uit Bangladesh
-Zemmi uit Samoa
-Fitzroy uit Gayana
Ook zijn Josephine en Byalwa uit Zambia steeds bij ons.
En dan ikzelf. Vandaag hebben we eerst een introductie gehad over problemen rondom het mishandelen en misbruiken/verkrachten van vrouwen en kinderen in Zambia. Vlakbij ons is het Young Women's Christian Association, die zich ervoor inzet om deze mensen te helpen, bijvoorbeeld door sociaal werkers, of door hen te helpen bij bijvoorbeeld rechtszaken. Ook proberen ze meer te vertellen en mensen in te lichten over deze dingen.
Vanmiddag hebben we kort een college gehad over de kerkgeschiedenis van Zambia. Er waren veel zendingsgenootschappen in Zambia, maar na de onafhankelijkheid in oktober 1964 besloten veel daarvan in januari 1965 samen te gaan tot de United Church of Zambia. Daar zitten bijvoorbeeld methodisten, presbyterianen, wesleyanen en een frans genootschap bij. Dat is nu de grootste kerk in Zambia. Gisteren ontmoetten we ook de bisschop, die ons vertelde hoe mooi hij het vond dat de UCZ zo is, en dat alle kerken uiteindelijk 1 lichaam vormen.
Vanmiddag gingen we naar de kerk die vlakbij onze slaapplaats bleek te zijn. Daar was een speciale dienst. Omdat in de gewone dienst weinig ruimte is voor niet-traditionele elementen, is er voor de jongeren eens per week een meer charismatische dienst. Daar gingen we nu dus naartoe. Tijdens de dienst kwamen er steeds meer jongeren, en uiteindelijk zat de kerk bijna vol. In het begin zongen we ook samen een lied: What a friend we have in Jesus. Ik mocht het begeleiden :)
De dienst was erg mooi en indrukwekkend. Ik moest er even aan wennen, maar ik voelde me snel thuis, omdat ik merkte dat het aanbidden van God echt uit hun hart kwam. Er werd ook verteld over Johannes 10, en over dat Jezus zei: kom tot mij, allen die vermoeid zijn, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. Ik werd ect geraakt tijdens de dienst door hoe open de mensen waren, het was echt mooi. Het einde vond ik alleen niet zo mooi, toen veel mensen werden opgeroepen naar voren te komen om voor ze te bidden. Normaal vind ik dat goed, maar nu was het een beetje te gek, er was geen orde meer. Later hoorde ik dat ook de mensen van de kerk niet hadden gewild dat het zo was gegaan. Maar over het algemeen vond ik de dienst erg mooi, ik vond het ook mooi dat God ook echt werkt hier in Afrika en in Zambia. Veel dingen kon ik toch herkennen.
Dat was dus mijn dag :) Zaterdag ga ik met Mark naar Kitwe voor een paar weken. Kitwe is best een grote stad, dus dat is spannend :)
Veel zegen thuis, God is bij jullie!
Groeten,
Jake
-Mark uit Schotland
-Rachel uit Engeland
-Prathap en Amin uit India
-Richard uit Bangladesh
-Zemmi uit Samoa
-Fitzroy uit Gayana
Ook zijn Josephine en Byalwa uit Zambia steeds bij ons.
En dan ikzelf. Vandaag hebben we eerst een introductie gehad over problemen rondom het mishandelen en misbruiken/verkrachten van vrouwen en kinderen in Zambia. Vlakbij ons is het Young Women's Christian Association, die zich ervoor inzet om deze mensen te helpen, bijvoorbeeld door sociaal werkers, of door hen te helpen bij bijvoorbeeld rechtszaken. Ook proberen ze meer te vertellen en mensen in te lichten over deze dingen.
Vanmiddag hebben we kort een college gehad over de kerkgeschiedenis van Zambia. Er waren veel zendingsgenootschappen in Zambia, maar na de onafhankelijkheid in oktober 1964 besloten veel daarvan in januari 1965 samen te gaan tot de United Church of Zambia. Daar zitten bijvoorbeeld methodisten, presbyterianen, wesleyanen en een frans genootschap bij. Dat is nu de grootste kerk in Zambia. Gisteren ontmoetten we ook de bisschop, die ons vertelde hoe mooi hij het vond dat de UCZ zo is, en dat alle kerken uiteindelijk 1 lichaam vormen.
Vanmiddag gingen we naar de kerk die vlakbij onze slaapplaats bleek te zijn. Daar was een speciale dienst. Omdat in de gewone dienst weinig ruimte is voor niet-traditionele elementen, is er voor de jongeren eens per week een meer charismatische dienst. Daar gingen we nu dus naartoe. Tijdens de dienst kwamen er steeds meer jongeren, en uiteindelijk zat de kerk bijna vol. In het begin zongen we ook samen een lied: What a friend we have in Jesus. Ik mocht het begeleiden :)
De dienst was erg mooi en indrukwekkend. Ik moest er even aan wennen, maar ik voelde me snel thuis, omdat ik merkte dat het aanbidden van God echt uit hun hart kwam. Er werd ook verteld over Johannes 10, en over dat Jezus zei: kom tot mij, allen die vermoeid zijn, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. Ik werd ect geraakt tijdens de dienst door hoe open de mensen waren, het was echt mooi. Het einde vond ik alleen niet zo mooi, toen veel mensen werden opgeroepen naar voren te komen om voor ze te bidden. Normaal vind ik dat goed, maar nu was het een beetje te gek, er was geen orde meer. Later hoorde ik dat ook de mensen van de kerk niet hadden gewild dat het zo was gegaan. Maar over het algemeen vond ik de dienst erg mooi, ik vond het ook mooi dat God ook echt werkt hier in Afrika en in Zambia. Veel dingen kon ik toch herkennen.
Dat was dus mijn dag :) Zaterdag ga ik met Mark naar Kitwe voor een paar weken. Kitwe is best een grote stad, dus dat is spannend :)
Veel zegen thuis, God is bij jullie!
Groeten,
Jake
maandag 10 oktober 2011
Maandag 10 oktober
Zo, daar ben ik weer :) Vandaag hadden we de hele dag geen internet, maar nu gelukkig wel weer :) Ik ben veilig aangekomen in Kitwe. Vannacht heb ik lekker geslapen (onder een muskietennet), en vandaag begon het programma.
Vandaag hebben we een introductie gehad. We zijn rondgeleid op het gebied van de universiteit, en we hebben een inleiding gehad over wat de Council for World Mission wil zijn: een partnerschap van kerken in missie, dus kerken die elkaar ondersteunen en bemoedigen, en uitdagen. Verder ben ik erg mooie mensen tegengekomen. Vanochtend hadden we een worship (om half 8, maar komende dagen elke ochtend om 6:30, geloof ik). Dat was erg mooi, er werd veel gezongen in het Engels en in Bemba, en er was een preek. Daarna kregen we alle namen van de studenten voorgesteld (ik weet er nog twee of drie). Verder is de groep hier ook erg leuk. We zijn met zijn zevenen, maar er komen er nog twee of drie bij.
De komende dagen krijgen we colleges en lessen over Zambia, en eind van de week ga ik samen met iemand anders naar een stageplek, dat is in Noord-Zambia, in centraal-Zambia of in Zuid-West-Zambia, dus dat is nog even afwachten. De Zambiaanse manier van werken is ook erg leuk, de mensen zijn heel relaxed en haasten zich echt niet :)
Verder ontmoette ik een vrouw (de kokkin) die vertelde dat ze erg betrokken is bij de Girls brigade in Zambia. Dat is een stichting die kinderen helpt te leren hoe ze zichzelf moeten onderhouden, en andere dingen, en ze leren de kinderen ook 'followers of Jesus' te worden. Het deed me denken aan het Leger des Heils. Ik vond het mooi hoe ze erover sprak. Ze heeft zelfs, naast haar eigen kinderen, vier pleegkinderen, terwijl ze het volgens mij helemaal niet superbreed heeft. Een erg mooi verhaal in ieder geval! Zoiets maakt je weer nederig :)
Vandaag hebben we een introductie gehad. We zijn rondgeleid op het gebied van de universiteit, en we hebben een inleiding gehad over wat de Council for World Mission wil zijn: een partnerschap van kerken in missie, dus kerken die elkaar ondersteunen en bemoedigen, en uitdagen. Verder ben ik erg mooie mensen tegengekomen. Vanochtend hadden we een worship (om half 8, maar komende dagen elke ochtend om 6:30, geloof ik). Dat was erg mooi, er werd veel gezongen in het Engels en in Bemba, en er was een preek. Daarna kregen we alle namen van de studenten voorgesteld (ik weet er nog twee of drie). Verder is de groep hier ook erg leuk. We zijn met zijn zevenen, maar er komen er nog twee of drie bij.
De komende dagen krijgen we colleges en lessen over Zambia, en eind van de week ga ik samen met iemand anders naar een stageplek, dat is in Noord-Zambia, in centraal-Zambia of in Zuid-West-Zambia, dus dat is nog even afwachten. De Zambiaanse manier van werken is ook erg leuk, de mensen zijn heel relaxed en haasten zich echt niet :)
Verder ontmoette ik een vrouw (de kokkin) die vertelde dat ze erg betrokken is bij de Girls brigade in Zambia. Dat is een stichting die kinderen helpt te leren hoe ze zichzelf moeten onderhouden, en andere dingen, en ze leren de kinderen ook 'followers of Jesus' te worden. Het deed me denken aan het Leger des Heils. Ik vond het mooi hoe ze erover sprak. Ze heeft zelfs, naast haar eigen kinderen, vier pleegkinderen, terwijl ze het volgens mij helemaal niet superbreed heeft. Een erg mooi verhaal in ieder geval! Zoiets maakt je weer nederig :)
zondag 9 oktober 2011
Vliegperikelen
Zo, daar ben ik dan,op het vliegveld van Zuid-Afrika. Gisteren miste ik door een vertraging het vliegtuig naar Johannesburg vanaf Londen, waardoor ik ook de vlucht naar Zambia gemist heb. Omdat het met een andere maatschappij moest, moest ik bijbetalen. Gelukkig had ik net genoeg geld bij me :p Op de terugweg kan er gelukkig veel minder mis gaan. Maar er zijn ook mooie dingen gebeurd: ik kon gisteravond op het vliegtuig van twee uur later, waardoor ik in plaats van een dag maar 2 uur vertraging had, en hier in Zuid-Afrika kwam ik een hele aardige Zambiaan tegen :) Een hele geweldige man! Ik mocht nu even op zijn laptop dit stukje typen, dus dat is ook erg aardig. Zo zie je maar dat God het altijd in de hand heeft, en ik ben Hem ook erg dankbaar! Zoveel dingen die mis hadden kunnen gaan met ernstige gevolgen zijn toch goed gegaan, waardoor ik nu maar 2 uur later in Zambia ben. En zelfs als de mensen daar niet meer staan te wachten in Ndola, mag ik met Maybin meerijden naar Kitwe! Ik ben God echt wel dankbaar voor alle mooie dingen! En dan zo naar Zambia! Veel zegen allemaal, en bedankt voor het lezen!
Groeten,
Jake
Groeten,
Jake
vrijdag 30 september 2011
Blog: Jake in Zambia
Over iets meer dan een week is het zover, dan begint mijn reis naar Zambia! Ik ga naar Zambia vanuit het Face to face-programma van de Council for World Mission. Ik weet nog niet precies wat ik ga doen of waar ik naartoe ga in Zambia, maar het concept is dat ik eerst een paar dagen op de theologische universiteit in Kitwe ben, de Theological College of the United Church of Zambia. Daarna ga ik een tijd naar een kerk buiten de stad, waar ik bij mensen uit Zambia zal blijven logeren en alle dingen meemaak die daar gebeuren in Zambia. Erg bijzonder dus, en ik heb er heel veel zin in! Ik denk dat ik er veel zal leren en zal groeien, en ik vertrouw erop dat God bij me is.
De week voor Zambia is nog lekker druk. Ik ben bezig met het zoeken naar een stagegemeente, wat misschien de Nieuwe Kerk in Utrecht wordt. Verder ben ik hermeneutiek aan het afronden, waarvoor ik nog lekker veel mag doen komende week, en heb ik het vak kerkrecht afgesloten deze week (met een 8,5!! :p). Vandaag een bruiloft van een medestudente, dat is ook altijd leuk en erg bijzonder!
De week voor Zambia is nog lekker druk. Ik ben bezig met het zoeken naar een stagegemeente, wat misschien de Nieuwe Kerk in Utrecht wordt. Verder ben ik hermeneutiek aan het afronden, waarvoor ik nog lekker veel mag doen komende week, en heb ik het vak kerkrecht afgesloten deze week (met een 8,5!! :p). Vandaag een bruiloft van een medestudente, dat is ook altijd leuk en erg bijzonder!
Abonneren op:
Posts (Atom)