Ja, vandaag is alweer onze laatste dag hier. Morgen gaat Mark naar het Noorden, en ik ga naar de omgeving van Kabwe. Ik ben erg benieuwd hoe het wordt!
Vandaag ben ik wat moe, maar we doen ook lekker rustig aan. Vrijdag was een erg leuke dag, nog bedankt voor alle felicitaties! We zijn 's ochtends naar een boerderij geweest waar ze slangen hielden, en ik heb verschillende soorten slangen gezien, zoals de zwarte mamba, cobra's, ratelslangen en allemaal kleine snelle slangen. Gelukkig zaten ze achter slot en grendel. Ook heb ik een Boa Constrictor vastgehouden (eens maar nooit meer :p ). Daarna gingen we naar een boerderij, en reden we door een prachtig landschap. Ik heb er ook gazellen gezien (en schapen en kippen, maar die kenden we al). 's Middags hebben we ergens wat gegeten, en toen gingen we terug naar huis. Ik kocht ook ergens een taart, en 's avonds werd die binnengedragen en hebben ze voor me gezongen, dat was erg leuk. Ook voerden ze me het eerste stukje van de taart, dat is hier traditie. Al met al was het een erg leuke dag!
Zaterdag stonden we vroeg op, omdat we naar iemand gingen die in het ziekenhuis lag, Daniël. Hij had problemen met zijn hart, en was twee dagen daarvoor midden in de nacht naar het ziekenhuis gekomen. Gelukkig ging alles goed met hem. Het was apart om te zien dat er in het ziekenhuis een gedeelte is voor mensen die wat meer betalen en mensen die wat minder betalen. We keken naar een kinderafdeling, een grote ruime die helemaal vol lag met kinderbedden.
Toen gingen we naar huis om te ontbijten, en daarna gingen Mark en ik kijken bij de Girls brigade, wat ook een hele belevenis was. We kregen uitleg over wat de Girls brigade was, en we stelden ons aan hen voor. Ik denk dat ze met zo'n 200 meisjes waren (Kwacha-East is een grote gemeente). We deden mee met de lichaamsoefeningen en het marcheren, en daarna zongen we liederen. We sloten af met mededelingen en gebed, en Mark en ik werden tot officieren benoemd :)
's Middags gingen we naar een Matabeto. Dat is een soort feest waarbij de bruid en haar familie eten koken voor de familie van de man, hetzij voor de bruiloft, hetzij een paar jaar later om hun dankbaarheid te tonen voor wat ze voor hen gedaan hebben. We gingen eerst naar een huis waar een heel aantal vrouwen al sinds de vorige dag aan het koken was. Er waren allemaal inheemse gerechten, zoals nishima (een soort stevige maïspap die mensen hier als een soort aardappels eten), rijst, pompoenbladeren, verschillende soorten vlees, een soort champignons, grondnoten, en nog veel meer. Toen ze klaar waren werd alles ingebonden in doeken en werd het naar de familie van de man gebracht. Daar zaten allemaal mannen heel serieus te wachten. De vrouwen kwamen dansend binnen, en al zingend/dansend toonde een van hen alle gerechten aan de man. De vrouw zelf bleef thuis. Toen ze klaar waren, vertrokken veel vrouwen weer om bij de vrouw te eten, en het eten werd aan ons geserveerd. Al met al was het een bijzonder gebeuren!
Gisterochtend mochten we weer vroeg opstaan, omdat we om 7 uur bij de kerk moesten verzamelen. Vandaar gingen we met 2 trucks, een voor rev. Siwila, Mark en mij en een voor het praiseteam naar Kakolo, wat een klein dorpje is dat aan de andere kant van de rivier ligt. Omdat het achter de rivier ligt, moesten we een heel eind omrijden. We gingen naar de weg van Kitwe naar Ndola, en gingen toen een zandpad op. Het was een behoorlijk ruige rit. Toen we aankwamen was het nog rustig in de kerk. We laadden wat spullen uit, zoals cement en dakplaten voor de kerk waar we naartoe gingen, en toen gingen we de kerk binnen. We begonnen de dienst met wat liederen, en Mark en ik mochten ook een lied zingen (Lesa e kacema wandi, de Heer is mijn herder). Het was een doopdienst, dus toen begon het dopen. Er waren veel mensen die gedoopt werden of hun kinderen lieten dopen, omdat Teddy maar eens in de 3-6 maanden naar deze gemeente komt, die sterk groeit. In totaal waren er 57 kinderen en 47 volwassenen. Er werd hen iets gevraagd in Bemba, en toen mochten ze in groepen naar voren komen om gedoopt te worden. Teddy goot met zijn handen water over hen heen, en doopte ze in de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Het was echt erg bijzonder om dit mee te maken. Nadat iedereen gedoopt was, deed nog een heel aantal mensen belijdenis. Toen gaf Douglas, een theologiestudent uit Zambia, een preek over 1 Petrus 2:1-17, over dat christenen schapen van God zijn, dat ze de bruid van Christus zijn en daarom puur moeten zijn, en dat de kerk het nieuwe Jeruzalem is, en wacht op Jezus. Aan het einde van de dienst mocht ik bidden, en daarna was het afgelopen. Toen gingen we terug, en eenmaal thuis waren we moe :)
's Avonds gingen we eten bij vrienden van Teddy in Kalulushi, en dat was ook erg lekker. Vanochtend doen we lekker rustig aan, omdat we morgen vertrekken naar Kabwe.
Ik denk hier ook veel over theologie thuis. Soms denk ik: wie ben ik om predikant te worden. Maar ik las vorige week Jeremia 1, waarin staat dat Jeremia zichzelf te jong vindt. Maar God zegt: ik ben bij je. Dat is denk ik het belangrijkste in de kerk, dat je het met God blijft doen en op Hem gericht bent! Hij is bij je.
Veel zegen thuis!
maandag 31 oktober 2011
donderdag 27 oktober 2011
Korte update
Hoi allemaal,
Weer een korte update uit Zambia :) Vandaag ben ik naar de gemeente Ipisukilo in de wijk Kapoto gegaan, en we hebben de Women's Christian Fellowship bezocht. Kapoto is de armste wijk in Kitwe. Het was erg goed, het meeste was in Bemba, maar iemand vertaalde het voor ons. Na de dienst hebben we wat gegeten, en veel foto's gemaakt :p En pap, wees gerust, er zijn zat foto's en filmpjes.
Morgen ga ik met Teddy en Mark naar een soort park, waar het erg mooi schijnt te zijn en waar ze ook wat dieren hebben. Ik ben benieuwd :p We gaan ook naar vuurwerk kijken morgenavond. Zaterdag wordt ook weer een lekker drukke dag, met een bruiloft en andere feesten, en zondag gaan we naar een kerk in een wat afgelegener gebied. Maandag wordt het dan tijd om in te pakken en rustig aan te doen, omdat we zondag verzamelen bij de theologische universiteit in Kitwe en dan naar onze volgende placement gaan. Ik ga naar Kabwe, dat ligt in centraal Zambia. Daar blijf ik twee weken, en het is een wat landelijkere omgeving. Dan gaan we op 16 november naar Lusaka, en 17 november naar Livingstone, wat meer een toeristenplaats is. 24 november gaan we dan weer naar Kitwe, om op 26 november het vliegtuig naar Johannesburg, Londen en Amsterdam te nemen vanaf Ndola airport.
Groeten aan iedereen, en Gods zegen!
Jake
Weer een korte update uit Zambia :) Vandaag ben ik naar de gemeente Ipisukilo in de wijk Kapoto gegaan, en we hebben de Women's Christian Fellowship bezocht. Kapoto is de armste wijk in Kitwe. Het was erg goed, het meeste was in Bemba, maar iemand vertaalde het voor ons. Na de dienst hebben we wat gegeten, en veel foto's gemaakt :p En pap, wees gerust, er zijn zat foto's en filmpjes.
Morgen ga ik met Teddy en Mark naar een soort park, waar het erg mooi schijnt te zijn en waar ze ook wat dieren hebben. Ik ben benieuwd :p We gaan ook naar vuurwerk kijken morgenavond. Zaterdag wordt ook weer een lekker drukke dag, met een bruiloft en andere feesten, en zondag gaan we naar een kerk in een wat afgelegener gebied. Maandag wordt het dan tijd om in te pakken en rustig aan te doen, omdat we zondag verzamelen bij de theologische universiteit in Kitwe en dan naar onze volgende placement gaan. Ik ga naar Kabwe, dat ligt in centraal Zambia. Daar blijf ik twee weken, en het is een wat landelijkere omgeving. Dan gaan we op 16 november naar Lusaka, en 17 november naar Livingstone, wat meer een toeristenplaats is. 24 november gaan we dan weer naar Kitwe, om op 26 november het vliegtuig naar Johannesburg, Londen en Amsterdam te nemen vanaf Ndola airport.
Groeten aan iedereen, en Gods zegen!
Jake
dinsdag 25 oktober 2011
25 oktober - dagje vrij :)
Hoi allemaal,
Het is alweer een week geleden dat ik mijn vorige blog schreef. Ik zit nu in een intercafe, waar een kerklied op de achtergrond gedraaid wordt, Lesa e kacema wandi, dat is psalm 23. Begin vorige week deden we wat rustiger aan, Mark en ik voelden ons niet zo lekker. Nu gaat het weer beter. Tijdens vorige week zijn we meegegaan met de Women Christian Fellowship, waar we het hadden over trouw in het huwelijk. In Zambia is het huwelijk erg belangrijk, de vrouwen vertelden zelfs dat als ze mishandeld werden en als ze dat konden dragen, ze bij hun man moeten blijven. Ik denk dat dat wel een beeld is dat onder de jongere generatie verandert. Hier in Zambia is het huwelijk niet alleen iets tussen twee personen, maar ook tussen twee families. Dat is hier erg belangrijk. Vroeger kozen de ouders de bruid uit voor hun zoon, zelfs zonder dat de zoon werd geraadpleegd. Tegenwoordig kiezen veel jongeren zelf, hoorde ik gisteren van een man. Het is ook grappig dat veel mensen me vragen waarom ik nog niet getrouwd ben, omdat dat erg belangrijk is in Zambia. Als je student bent wordt er van uitgegaan dat je trouwt of op zijn minst een vriendin hebt :p
Donderdag was een rustig dagje, en vrijdag gingen Mark en ik met Robby, de koster, naar de markt in het centrum van Kitwe. Ik vond daar na veel zoeken een paar sandalen, en ik betaalde. Ze kostten 100.000 kwacha, waarschijnlijk wat meer dan normaal omdat ik uit het buitenland kom, maar ze vroegen eerst 150.000, en nadat ik 80.000 bood kreeg ik ze voor 100.000. Dat is omgerekend zo'n 15 euro, denk ik. De volgende dag was een van de sandalen echter kapot, dus ik ben blij dat ik de 150.000 niet heb betaald.
Vrijdag eind van de middag ging ik kijken bij het praiseteam, de jongerengroep is hier ook meteen een praiseteam. Ze vertelden me dat ze eerder stopten omdat er een begrafenis van familie van een van de leden was, en dat ze daar de hele nacht gingen zingen. Het is bijzonder in Zambia dat als er iets gebeurt zoals een bruiloft of een begrafenis, de hele gemeenschap daarbij betrokken wordt.
Zaterdag gingen Mark en ik met de Men Christian Fellowship mee naar de waterzuivering. We keken hoe daar water uit de rivier wordt gehaald en hoe het wordt gezuiverd door filters, aluminiumsulfaat en chloor, en door het afval in het water naar de bodem te laten zinken. Dat was erg interessant, en het was leuk om te zien hoe geinteresseerd de mannen daarin waren. Daarna dronken we wat op de markt in Chimemwe, en we keken bij een dokterskliniek in die wijk. Mark en ik zijn begin van de week bij een kliniek van een Russische dokter geweest, maar dit was heel anders. Ik heb ontzag voor de dokters die daar werken. Het gebouw was vervallen, en de vloer was helemaal stukgelopen. Mensen komen er met allemaal dingen, gewone ziektes, met vragen over HIV/AIDS en malaria.
Hierna gingen we naar het huis van een van de mannen voor een Bijbelstudie. Mark en ik mochten onszelf voorstellen, en we hadden een Bijbelstudie over Jozua 24, over dat we niet moeten vergeten wat God voor ons heeft gedaan, omdat we dat snel doen, en dat we op Hem mogen vertrouwen als we in moeilijkheden zitten, en dat het goed is om Hem te dienen. Hierna gingen we terug naar de kerk. We reden steeds met een truck die we moesten duwen als hij op moest starten (dat is toen mijn sandaal kapotging :p).
's Avonds zijn we bij een receptie van een bruiloft geweest die de volgende dag in de kerk plaatsvond, dat was ook erg leuk. We hebben gedanst en lekker gegeten. Het was wel erg vreemd om in mooie kleren door het centrum van Kitwe te lopen, omdat mensen meteen dachten dat je rijk was. Ik voel me beter in gewone kleren hier, omdat die andere kleren dan iets elitairs hebben tussen de mensen hier. De mensen zijn hier ook heel open en gastvrij, ze geven zelfs als ze bijna niets hebben, en verwelkomen je altijd.
Zondagochtend hadden we twee diensten. De eerste begon om 06.45, en was een wat charismatischere dienst (dat betekent dat er wordt gedanst en anders wordt gezongen, met koren). In de dienst was een aantal getrouwde mensen, ik denk zo'n 20-25 stellen, die hun huwelijksbelofte aan elkaar en aan God vernieuwden. Dat was erg mooi. De dienst duurde wel lang, een vriend van rev. Teddy, een orthodoxe bisschop uit Amerika die in Zambia was opgegroeid en die daarna naar Amerika was vertrokken gaf een preek.
In de tweede dienst was het wat traditioneler. Mark en ik zongen een paar liederen in Bemba met de gitaar, en dat vonden de mensen erg mooi. Twee studenten gingen voor in de dienst. In Zambia ga je als theologiestudent al vanaf je eerste jaar voor. Daar leer je een hoop van!
Na de tweede dienst zouden we naar een bruiloft gaan, maar dat was wat veel, dus liet Teddy ons naar huis gaan om te lunchen (de diensten duren zo'n 2-3 uur hier, dus we waren begonnen om 06.45 en stopten om 12.30). 's Middags gingen we naar een gebedsbijeenkomst in verschillende zones. De kerk is opgedeeld in vijf zones, die elk zijn verdeeld in 5 secties. Mark ging naar zone 4 en ik naar zone 1. Op zondagmiddag komt zo'n zone bij elkaar voor een gebedsbijeenkomst. Ik nam mijn gitaar mee, en ging met een van de ouderlingen naar de bijeenkomst. Er waren zo'n 50 mensen, en het begon om 15.00 uur (dus om 15.30). Het was erg mooi, we zongen en er werd gebeden voor de problemen in de zone. In een zone kijken de mensen naar elkaar om. Ook was er een Bijbelstudie over 2 Korintiers 6, over dat we een tempel zijn van de levende God, en dat we geen andere dingen moeten dienen. Op het eind werd me gevraagd of ik iets te zeggen had, en ik vertelde kort over 2 Korintiers 12, waarin God tegen Paulus zegt: Mijn genade is u genoeg, en mijn kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Na de bijeenkomst liep ik richting huis met een van de theologiestudenten, Douglas. Hij liet me zijn huis zien en leidde me een beetje rond door Kwacha. Daarna gingen we naar huis, en daar kwam ik Mark tegen.
Gisterochtend stonden we om 5:30 op, omdat we naar een picknick gingen en om 6.00 bij de kerk moesten verzamelen. Toen we daar kwamen was er een gebedsbijeenkomst, die al begonnen was om 5.00 uur. Volgens mij is er elke dag zo'n bijeenkomst. Het is echt mooi hoeveel mensen hier in en om de kerk doen doordeweeks.
Om 8 uur vertrokken we met de jongerengroep naar de picknick (Zambiaanse tijd dus). Er was een truck met een open laadbak. Mark zat voorin, en ik ging met de jongeren achterin zitten. We waren denk ik met zo'n 30 mensen. Het was erg leuk, maar ook spannend. Elke keer dat we langs een politiecheckpoint kwamen zongen we een lied, in de hoop dat ze ons doorlieten omdat we een groep van de kerk waren, en de truck eigenlijk te vol zat. Maar gelukkig lieten ze ons steeds door. We gingen naar Makoma-dam, een strand bij een meer. Het was ongeveer een uur rijden, denk ik. Toen we daar waren was het erg warm. We begonnen met gebed en zingen van een paar liederen. Het is mooi hoe Zambianen God bij alles betrekken. Daarna gingen voetballen, maar ik moest al snel stoppen omdat het te warm was. Ook werd er gezwommen. Het was erg gezellig, en 's middags was er een lunch die door wat mensen (vrouwen, want die doen dat hier in Zambia vooral) was voorbereid. Mark en ik kregen zelfs wat extra eten omdat we gasten waren. Ik sprak veel jongeren uit de kerk over hun studie en over de verschillen tussen Zambia en Nederland. Op het eind was er wat vrije tijd. Een paar dronken mannen vroegen wat meisjes of ze met hen mee kwamen, maar de meisjes negeerden hen. Dat vond ik erg sterk van ze, omdat de mannen een stuk ouder waren, ik denk een jaar of 30. Een van hen zei: ik doe daar niet aan mee, want ik ben een kind van God, en die doen zulke dingen niet!
Toen we weer bij elkaar gekomen waren was er een discussie over of het de schuld van de jongen was of van het meisje als de jongen haar geen aanzoek deed en ze daardoor naar een andere vriend ging zoeken. De jongeren kregen de kans alles erover te zeggen, en er kwamen goede dingen uit, zoals dat je geduld moet hebben, en elkaar moet liefhebben en aanvaarden en dat je elkaar goed moet kennen, en ook dat je moest wachten op de tijd die God voor je bestemd heeft om een vriend/vriendin te krijgen, en dat je niet uit jaloezie tegenover andere meisjes een vriend moet zoeken. Ook legde Godfrey, een van de jongeren, me wat dingen in Bemba uit tijdens de discussie :p
Hierna gingen we terug naar de kerk met de truck. Eerst zat ik op een enge plek, maar iemand zag het, en voor we vertrokken werd er ruimte gemaakt op een wat betere plek. Dat vond ik erg fijn, de mensen hier zijn echt heel lief :) Op de terugweg zongen we de hele tijd aanbiddingsliederen, in Bemba en in Engels, en er was een prachtige lucht vol sterren. Ik heb er echt van genoten, en zal deze dag niet snel vergeten! God heeft ons echt beschermd op de reis, en was bij ons, en dat was erg mooi.
Het is alweer een week geleden dat ik mijn vorige blog schreef. Ik zit nu in een intercafe, waar een kerklied op de achtergrond gedraaid wordt, Lesa e kacema wandi, dat is psalm 23. Begin vorige week deden we wat rustiger aan, Mark en ik voelden ons niet zo lekker. Nu gaat het weer beter. Tijdens vorige week zijn we meegegaan met de Women Christian Fellowship, waar we het hadden over trouw in het huwelijk. In Zambia is het huwelijk erg belangrijk, de vrouwen vertelden zelfs dat als ze mishandeld werden en als ze dat konden dragen, ze bij hun man moeten blijven. Ik denk dat dat wel een beeld is dat onder de jongere generatie verandert. Hier in Zambia is het huwelijk niet alleen iets tussen twee personen, maar ook tussen twee families. Dat is hier erg belangrijk. Vroeger kozen de ouders de bruid uit voor hun zoon, zelfs zonder dat de zoon werd geraadpleegd. Tegenwoordig kiezen veel jongeren zelf, hoorde ik gisteren van een man. Het is ook grappig dat veel mensen me vragen waarom ik nog niet getrouwd ben, omdat dat erg belangrijk is in Zambia. Als je student bent wordt er van uitgegaan dat je trouwt of op zijn minst een vriendin hebt :p
Donderdag was een rustig dagje, en vrijdag gingen Mark en ik met Robby, de koster, naar de markt in het centrum van Kitwe. Ik vond daar na veel zoeken een paar sandalen, en ik betaalde. Ze kostten 100.000 kwacha, waarschijnlijk wat meer dan normaal omdat ik uit het buitenland kom, maar ze vroegen eerst 150.000, en nadat ik 80.000 bood kreeg ik ze voor 100.000. Dat is omgerekend zo'n 15 euro, denk ik. De volgende dag was een van de sandalen echter kapot, dus ik ben blij dat ik de 150.000 niet heb betaald.
Vrijdag eind van de middag ging ik kijken bij het praiseteam, de jongerengroep is hier ook meteen een praiseteam. Ze vertelden me dat ze eerder stopten omdat er een begrafenis van familie van een van de leden was, en dat ze daar de hele nacht gingen zingen. Het is bijzonder in Zambia dat als er iets gebeurt zoals een bruiloft of een begrafenis, de hele gemeenschap daarbij betrokken wordt.
Zaterdag gingen Mark en ik met de Men Christian Fellowship mee naar de waterzuivering. We keken hoe daar water uit de rivier wordt gehaald en hoe het wordt gezuiverd door filters, aluminiumsulfaat en chloor, en door het afval in het water naar de bodem te laten zinken. Dat was erg interessant, en het was leuk om te zien hoe geinteresseerd de mannen daarin waren. Daarna dronken we wat op de markt in Chimemwe, en we keken bij een dokterskliniek in die wijk. Mark en ik zijn begin van de week bij een kliniek van een Russische dokter geweest, maar dit was heel anders. Ik heb ontzag voor de dokters die daar werken. Het gebouw was vervallen, en de vloer was helemaal stukgelopen. Mensen komen er met allemaal dingen, gewone ziektes, met vragen over HIV/AIDS en malaria.
Hierna gingen we naar het huis van een van de mannen voor een Bijbelstudie. Mark en ik mochten onszelf voorstellen, en we hadden een Bijbelstudie over Jozua 24, over dat we niet moeten vergeten wat God voor ons heeft gedaan, omdat we dat snel doen, en dat we op Hem mogen vertrouwen als we in moeilijkheden zitten, en dat het goed is om Hem te dienen. Hierna gingen we terug naar de kerk. We reden steeds met een truck die we moesten duwen als hij op moest starten (dat is toen mijn sandaal kapotging :p).
's Avonds zijn we bij een receptie van een bruiloft geweest die de volgende dag in de kerk plaatsvond, dat was ook erg leuk. We hebben gedanst en lekker gegeten. Het was wel erg vreemd om in mooie kleren door het centrum van Kitwe te lopen, omdat mensen meteen dachten dat je rijk was. Ik voel me beter in gewone kleren hier, omdat die andere kleren dan iets elitairs hebben tussen de mensen hier. De mensen zijn hier ook heel open en gastvrij, ze geven zelfs als ze bijna niets hebben, en verwelkomen je altijd.
Zondagochtend hadden we twee diensten. De eerste begon om 06.45, en was een wat charismatischere dienst (dat betekent dat er wordt gedanst en anders wordt gezongen, met koren). In de dienst was een aantal getrouwde mensen, ik denk zo'n 20-25 stellen, die hun huwelijksbelofte aan elkaar en aan God vernieuwden. Dat was erg mooi. De dienst duurde wel lang, een vriend van rev. Teddy, een orthodoxe bisschop uit Amerika die in Zambia was opgegroeid en die daarna naar Amerika was vertrokken gaf een preek.
In de tweede dienst was het wat traditioneler. Mark en ik zongen een paar liederen in Bemba met de gitaar, en dat vonden de mensen erg mooi. Twee studenten gingen voor in de dienst. In Zambia ga je als theologiestudent al vanaf je eerste jaar voor. Daar leer je een hoop van!
Na de tweede dienst zouden we naar een bruiloft gaan, maar dat was wat veel, dus liet Teddy ons naar huis gaan om te lunchen (de diensten duren zo'n 2-3 uur hier, dus we waren begonnen om 06.45 en stopten om 12.30). 's Middags gingen we naar een gebedsbijeenkomst in verschillende zones. De kerk is opgedeeld in vijf zones, die elk zijn verdeeld in 5 secties. Mark ging naar zone 4 en ik naar zone 1. Op zondagmiddag komt zo'n zone bij elkaar voor een gebedsbijeenkomst. Ik nam mijn gitaar mee, en ging met een van de ouderlingen naar de bijeenkomst. Er waren zo'n 50 mensen, en het begon om 15.00 uur (dus om 15.30). Het was erg mooi, we zongen en er werd gebeden voor de problemen in de zone. In een zone kijken de mensen naar elkaar om. Ook was er een Bijbelstudie over 2 Korintiers 6, over dat we een tempel zijn van de levende God, en dat we geen andere dingen moeten dienen. Op het eind werd me gevraagd of ik iets te zeggen had, en ik vertelde kort over 2 Korintiers 12, waarin God tegen Paulus zegt: Mijn genade is u genoeg, en mijn kracht wordt zichtbaar in zwakheid. Na de bijeenkomst liep ik richting huis met een van de theologiestudenten, Douglas. Hij liet me zijn huis zien en leidde me een beetje rond door Kwacha. Daarna gingen we naar huis, en daar kwam ik Mark tegen.
Gisterochtend stonden we om 5:30 op, omdat we naar een picknick gingen en om 6.00 bij de kerk moesten verzamelen. Toen we daar kwamen was er een gebedsbijeenkomst, die al begonnen was om 5.00 uur. Volgens mij is er elke dag zo'n bijeenkomst. Het is echt mooi hoeveel mensen hier in en om de kerk doen doordeweeks.
Om 8 uur vertrokken we met de jongerengroep naar de picknick (Zambiaanse tijd dus). Er was een truck met een open laadbak. Mark zat voorin, en ik ging met de jongeren achterin zitten. We waren denk ik met zo'n 30 mensen. Het was erg leuk, maar ook spannend. Elke keer dat we langs een politiecheckpoint kwamen zongen we een lied, in de hoop dat ze ons doorlieten omdat we een groep van de kerk waren, en de truck eigenlijk te vol zat. Maar gelukkig lieten ze ons steeds door. We gingen naar Makoma-dam, een strand bij een meer. Het was ongeveer een uur rijden, denk ik. Toen we daar waren was het erg warm. We begonnen met gebed en zingen van een paar liederen. Het is mooi hoe Zambianen God bij alles betrekken. Daarna gingen voetballen, maar ik moest al snel stoppen omdat het te warm was. Ook werd er gezwommen. Het was erg gezellig, en 's middags was er een lunch die door wat mensen (vrouwen, want die doen dat hier in Zambia vooral) was voorbereid. Mark en ik kregen zelfs wat extra eten omdat we gasten waren. Ik sprak veel jongeren uit de kerk over hun studie en over de verschillen tussen Zambia en Nederland. Op het eind was er wat vrije tijd. Een paar dronken mannen vroegen wat meisjes of ze met hen mee kwamen, maar de meisjes negeerden hen. Dat vond ik erg sterk van ze, omdat de mannen een stuk ouder waren, ik denk een jaar of 30. Een van hen zei: ik doe daar niet aan mee, want ik ben een kind van God, en die doen zulke dingen niet!
Toen we weer bij elkaar gekomen waren was er een discussie over of het de schuld van de jongen was of van het meisje als de jongen haar geen aanzoek deed en ze daardoor naar een andere vriend ging zoeken. De jongeren kregen de kans alles erover te zeggen, en er kwamen goede dingen uit, zoals dat je geduld moet hebben, en elkaar moet liefhebben en aanvaarden en dat je elkaar goed moet kennen, en ook dat je moest wachten op de tijd die God voor je bestemd heeft om een vriend/vriendin te krijgen, en dat je niet uit jaloezie tegenover andere meisjes een vriend moet zoeken. Ook legde Godfrey, een van de jongeren, me wat dingen in Bemba uit tijdens de discussie :p
Hierna gingen we terug naar de kerk met de truck. Eerst zat ik op een enge plek, maar iemand zag het, en voor we vertrokken werd er ruimte gemaakt op een wat betere plek. Dat vond ik erg fijn, de mensen hier zijn echt heel lief :) Op de terugweg zongen we de hele tijd aanbiddingsliederen, in Bemba en in Engels, en er was een prachtige lucht vol sterren. Ik heb er echt van genoten, en zal deze dag niet snel vergeten! God heeft ons echt beschermd op de reis, en was bij ons, en dat was erg mooi.
dinsdag 18 oktober 2011
Dinsdag
Hoi allemaal,
heel erg bedankt voor de leuke/mooie berichten! Ik kan ze helaas niet allemaal beantwoorden, maar het is wel fijn en mooi om ze te lezen! Hier in Kitwe, Zambia gaat alles goed. Ik verblijf bij rev. Teddy Suela en zijn vrouw en drie kinderen met Mark uit Schotland. Zaterdag zijn we naar een kitchen party geweest, dat is een feest voor een bruid waar normaal alleen maar vrouwen zijn. Ze geven allemaal een cadeau aan de vrouw en geven haar een advies hoe ze een goede vrouw kan zijn. Ook wordt er veel gedanst. Gisteren zijn we naar twee kerken geweest, de kerk in Kwacha East, in een wijk waar de mensen redelijk in de middelstand leven. Daarna gingen we naar een andere kerk, de kalulushi-kerk, wat 'redding'-kerk betekent. Dat was in de armste wijk van Kitwe. Het was erg bijzonder, omdat de mensen zo meeleefden. Deze dienst was in Bemba, maar de preek was dezelfde als we daarvoor in de andere kerk in het Engels hadden gehoord. De kerk zat helemaal vol, en het was de tweede dienst. En hij is in februari gesticht door Teddy. Daarvoor was er in die wijk geen kerk. Ik vind het erg bijzonder hoe de mensen daar waren, ze geven terwijl ze zelf niets hebben, en je merkte echt dat God bij hen was en dat ze Hem met heel hun hart dienden. Dan zijn er vaak nog dingen die ons tegen zouden houden... Maar God houdt van deze mensen en ook van ons.
Gisteren zijn we naar de basisschool bij de kerk van kwacha East geweest. Dat was ook erg leuk, het deed een beetje denken aan hoe de scholen bij ons misschien dertig jaar geleden waren. Maar het was erg goed. Het is ook leuk om te merken dat er elke dag activiteiten zijn bij de kerk. Zo wil Teddy de jongeren ook bezig houden met de kerk, in plaats van dat ze de straat opgaan en met drugs en drank gaan experimenteren.
De komende dagen ga ik naar een Bijbelstudie, die Mark en ik mogen voorbereiden, en we gaan helpen bij dingen als de boys/girls-brigade en de jeugdgroep. Ook gaan we met Teddy op huisbezoek bij wat mensen, wat we gisteren ook hebben gedaan. Ik heb er veel zin in!
heel erg bedankt voor de leuke/mooie berichten! Ik kan ze helaas niet allemaal beantwoorden, maar het is wel fijn en mooi om ze te lezen! Hier in Kitwe, Zambia gaat alles goed. Ik verblijf bij rev. Teddy Suela en zijn vrouw en drie kinderen met Mark uit Schotland. Zaterdag zijn we naar een kitchen party geweest, dat is een feest voor een bruid waar normaal alleen maar vrouwen zijn. Ze geven allemaal een cadeau aan de vrouw en geven haar een advies hoe ze een goede vrouw kan zijn. Ook wordt er veel gedanst. Gisteren zijn we naar twee kerken geweest, de kerk in Kwacha East, in een wijk waar de mensen redelijk in de middelstand leven. Daarna gingen we naar een andere kerk, de kalulushi-kerk, wat 'redding'-kerk betekent. Dat was in de armste wijk van Kitwe. Het was erg bijzonder, omdat de mensen zo meeleefden. Deze dienst was in Bemba, maar de preek was dezelfde als we daarvoor in de andere kerk in het Engels hadden gehoord. De kerk zat helemaal vol, en het was de tweede dienst. En hij is in februari gesticht door Teddy. Daarvoor was er in die wijk geen kerk. Ik vind het erg bijzonder hoe de mensen daar waren, ze geven terwijl ze zelf niets hebben, en je merkte echt dat God bij hen was en dat ze Hem met heel hun hart dienden. Dan zijn er vaak nog dingen die ons tegen zouden houden... Maar God houdt van deze mensen en ook van ons.
Gisteren zijn we naar de basisschool bij de kerk van kwacha East geweest. Dat was ook erg leuk, het deed een beetje denken aan hoe de scholen bij ons misschien dertig jaar geleden waren. Maar het was erg goed. Het is ook leuk om te merken dat er elke dag activiteiten zijn bij de kerk. Zo wil Teddy de jongeren ook bezig houden met de kerk, in plaats van dat ze de straat opgaan en met drugs en drank gaan experimenteren.
De komende dagen ga ik naar een Bijbelstudie, die Mark en ik mogen voorbereiden, en we gaan helpen bij dingen als de boys/girls-brigade en de jeugdgroep. Ook gaan we met Teddy op huisbezoek bij wat mensen, wat we gisteren ook hebben gedaan. Ik heb er veel zin in!
donderdag 13 oktober 2011
14 oktober
Het is vandaag alweer vrijdag :) Gisteren was een bijzondere dag. 's Ochtens kregen we colleges over de achtergrond van Zambia en armoede in Zambia. 's Middags zijn we naar de Chipata-wijk gegaan. Dat is een arme wijk in Kitwe. Het was een soort markt, met kleine gangetjes en veel kraampjes. De mensen waren er erg vriendelijk, en ik vond het leuker om daar te zijn dan ik had verwacht. Op de weg terug reden we langs een weg waar aan de ene kant de wijk Kwacha lag, een wat armere wijk, waar Mark en ik zaterdag ook naartoe gaan, en aan de andere kant lag Riverside, de rijke buurt, met allemaal ommuurde huizen. Het was best bijzonder wat een contrast dat was. Toen we Riverside dieper ingingen viel op hoe rijk het was, er was een ziekenhuis en twee middelbare scholen, en het was er erg mooi.
's Avonds gingen we na het diner naar de binnenstad van Kitwe, als een soort exposure. We gingen naar een paar discos, en zagen hoe het daar 's avonds was. Daarna gingen we naar een plaats waar prostituees stonden te wachten. Ze vluchtten eerst naar binnen, omdat ze dachten dat we politie waren. Onder begeleiding van de predikanten, Rev. Kondolo en Teddy, liepen we een eindje en spraken daarna kort met ze. Ik vond het erg om te zien hoe beschaamd ze waren, en ze wilden niet dat er foto's gemaakt werden. Toen een Indiase jongen die het niet had begrepen dat toch deed, werden ze boos. Daarna gingen we terug naar de universiteit, en gingen we naar bed. Een bijzondere ervaring dus.
's Avonds gingen we na het diner naar de binnenstad van Kitwe, als een soort exposure. We gingen naar een paar discos, en zagen hoe het daar 's avonds was. Daarna gingen we naar een plaats waar prostituees stonden te wachten. Ze vluchtten eerst naar binnen, omdat ze dachten dat we politie waren. Onder begeleiding van de predikanten, Rev. Kondolo en Teddy, liepen we een eindje en spraken daarna kort met ze. Ik vond het erg om te zien hoe beschaamd ze waren, en ze wilden niet dat er foto's gemaakt werden. Toen een Indiase jongen die het niet had begrepen dat toch deed, werden ze boos. Daarna gingen we terug naar de universiteit, en gingen we naar bed. Een bijzondere ervaring dus.
woensdag 12 oktober 2011
12 Oktober
Zo, daar ben ik weer :) We hebben net lekker Nishima gegeten (als je het zo schrijft, het is een soort aardappelpuree maar dan van mais en meel gemaakt, volgens mij) met vis en spinazie - met onze handen :p Dit was de eerste dag dat we echt Zambiaans aten. Mijn groep is heel leuk. Ik zal ze even opnoemen:
-Mark uit Schotland
-Rachel uit Engeland
-Prathap en Amin uit India
-Richard uit Bangladesh
-Zemmi uit Samoa
-Fitzroy uit Gayana
Ook zijn Josephine en Byalwa uit Zambia steeds bij ons.
En dan ikzelf. Vandaag hebben we eerst een introductie gehad over problemen rondom het mishandelen en misbruiken/verkrachten van vrouwen en kinderen in Zambia. Vlakbij ons is het Young Women's Christian Association, die zich ervoor inzet om deze mensen te helpen, bijvoorbeeld door sociaal werkers, of door hen te helpen bij bijvoorbeeld rechtszaken. Ook proberen ze meer te vertellen en mensen in te lichten over deze dingen.
Vanmiddag hebben we kort een college gehad over de kerkgeschiedenis van Zambia. Er waren veel zendingsgenootschappen in Zambia, maar na de onafhankelijkheid in oktober 1964 besloten veel daarvan in januari 1965 samen te gaan tot de United Church of Zambia. Daar zitten bijvoorbeeld methodisten, presbyterianen, wesleyanen en een frans genootschap bij. Dat is nu de grootste kerk in Zambia. Gisteren ontmoetten we ook de bisschop, die ons vertelde hoe mooi hij het vond dat de UCZ zo is, en dat alle kerken uiteindelijk 1 lichaam vormen.
Vanmiddag gingen we naar de kerk die vlakbij onze slaapplaats bleek te zijn. Daar was een speciale dienst. Omdat in de gewone dienst weinig ruimte is voor niet-traditionele elementen, is er voor de jongeren eens per week een meer charismatische dienst. Daar gingen we nu dus naartoe. Tijdens de dienst kwamen er steeds meer jongeren, en uiteindelijk zat de kerk bijna vol. In het begin zongen we ook samen een lied: What a friend we have in Jesus. Ik mocht het begeleiden :)
De dienst was erg mooi en indrukwekkend. Ik moest er even aan wennen, maar ik voelde me snel thuis, omdat ik merkte dat het aanbidden van God echt uit hun hart kwam. Er werd ook verteld over Johannes 10, en over dat Jezus zei: kom tot mij, allen die vermoeid zijn, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. Ik werd ect geraakt tijdens de dienst door hoe open de mensen waren, het was echt mooi. Het einde vond ik alleen niet zo mooi, toen veel mensen werden opgeroepen naar voren te komen om voor ze te bidden. Normaal vind ik dat goed, maar nu was het een beetje te gek, er was geen orde meer. Later hoorde ik dat ook de mensen van de kerk niet hadden gewild dat het zo was gegaan. Maar over het algemeen vond ik de dienst erg mooi, ik vond het ook mooi dat God ook echt werkt hier in Afrika en in Zambia. Veel dingen kon ik toch herkennen.
Dat was dus mijn dag :) Zaterdag ga ik met Mark naar Kitwe voor een paar weken. Kitwe is best een grote stad, dus dat is spannend :)
Veel zegen thuis, God is bij jullie!
Groeten,
Jake
-Mark uit Schotland
-Rachel uit Engeland
-Prathap en Amin uit India
-Richard uit Bangladesh
-Zemmi uit Samoa
-Fitzroy uit Gayana
Ook zijn Josephine en Byalwa uit Zambia steeds bij ons.
En dan ikzelf. Vandaag hebben we eerst een introductie gehad over problemen rondom het mishandelen en misbruiken/verkrachten van vrouwen en kinderen in Zambia. Vlakbij ons is het Young Women's Christian Association, die zich ervoor inzet om deze mensen te helpen, bijvoorbeeld door sociaal werkers, of door hen te helpen bij bijvoorbeeld rechtszaken. Ook proberen ze meer te vertellen en mensen in te lichten over deze dingen.
Vanmiddag hebben we kort een college gehad over de kerkgeschiedenis van Zambia. Er waren veel zendingsgenootschappen in Zambia, maar na de onafhankelijkheid in oktober 1964 besloten veel daarvan in januari 1965 samen te gaan tot de United Church of Zambia. Daar zitten bijvoorbeeld methodisten, presbyterianen, wesleyanen en een frans genootschap bij. Dat is nu de grootste kerk in Zambia. Gisteren ontmoetten we ook de bisschop, die ons vertelde hoe mooi hij het vond dat de UCZ zo is, en dat alle kerken uiteindelijk 1 lichaam vormen.
Vanmiddag gingen we naar de kerk die vlakbij onze slaapplaats bleek te zijn. Daar was een speciale dienst. Omdat in de gewone dienst weinig ruimte is voor niet-traditionele elementen, is er voor de jongeren eens per week een meer charismatische dienst. Daar gingen we nu dus naartoe. Tijdens de dienst kwamen er steeds meer jongeren, en uiteindelijk zat de kerk bijna vol. In het begin zongen we ook samen een lied: What a friend we have in Jesus. Ik mocht het begeleiden :)
De dienst was erg mooi en indrukwekkend. Ik moest er even aan wennen, maar ik voelde me snel thuis, omdat ik merkte dat het aanbidden van God echt uit hun hart kwam. Er werd ook verteld over Johannes 10, en over dat Jezus zei: kom tot mij, allen die vermoeid zijn, want mijn juk is zacht en mijn last is licht. Ik werd ect geraakt tijdens de dienst door hoe open de mensen waren, het was echt mooi. Het einde vond ik alleen niet zo mooi, toen veel mensen werden opgeroepen naar voren te komen om voor ze te bidden. Normaal vind ik dat goed, maar nu was het een beetje te gek, er was geen orde meer. Later hoorde ik dat ook de mensen van de kerk niet hadden gewild dat het zo was gegaan. Maar over het algemeen vond ik de dienst erg mooi, ik vond het ook mooi dat God ook echt werkt hier in Afrika en in Zambia. Veel dingen kon ik toch herkennen.
Dat was dus mijn dag :) Zaterdag ga ik met Mark naar Kitwe voor een paar weken. Kitwe is best een grote stad, dus dat is spannend :)
Veel zegen thuis, God is bij jullie!
Groeten,
Jake
maandag 10 oktober 2011
Maandag 10 oktober
Zo, daar ben ik weer :) Vandaag hadden we de hele dag geen internet, maar nu gelukkig wel weer :) Ik ben veilig aangekomen in Kitwe. Vannacht heb ik lekker geslapen (onder een muskietennet), en vandaag begon het programma.
Vandaag hebben we een introductie gehad. We zijn rondgeleid op het gebied van de universiteit, en we hebben een inleiding gehad over wat de Council for World Mission wil zijn: een partnerschap van kerken in missie, dus kerken die elkaar ondersteunen en bemoedigen, en uitdagen. Verder ben ik erg mooie mensen tegengekomen. Vanochtend hadden we een worship (om half 8, maar komende dagen elke ochtend om 6:30, geloof ik). Dat was erg mooi, er werd veel gezongen in het Engels en in Bemba, en er was een preek. Daarna kregen we alle namen van de studenten voorgesteld (ik weet er nog twee of drie). Verder is de groep hier ook erg leuk. We zijn met zijn zevenen, maar er komen er nog twee of drie bij.
De komende dagen krijgen we colleges en lessen over Zambia, en eind van de week ga ik samen met iemand anders naar een stageplek, dat is in Noord-Zambia, in centraal-Zambia of in Zuid-West-Zambia, dus dat is nog even afwachten. De Zambiaanse manier van werken is ook erg leuk, de mensen zijn heel relaxed en haasten zich echt niet :)
Verder ontmoette ik een vrouw (de kokkin) die vertelde dat ze erg betrokken is bij de Girls brigade in Zambia. Dat is een stichting die kinderen helpt te leren hoe ze zichzelf moeten onderhouden, en andere dingen, en ze leren de kinderen ook 'followers of Jesus' te worden. Het deed me denken aan het Leger des Heils. Ik vond het mooi hoe ze erover sprak. Ze heeft zelfs, naast haar eigen kinderen, vier pleegkinderen, terwijl ze het volgens mij helemaal niet superbreed heeft. Een erg mooi verhaal in ieder geval! Zoiets maakt je weer nederig :)
Vandaag hebben we een introductie gehad. We zijn rondgeleid op het gebied van de universiteit, en we hebben een inleiding gehad over wat de Council for World Mission wil zijn: een partnerschap van kerken in missie, dus kerken die elkaar ondersteunen en bemoedigen, en uitdagen. Verder ben ik erg mooie mensen tegengekomen. Vanochtend hadden we een worship (om half 8, maar komende dagen elke ochtend om 6:30, geloof ik). Dat was erg mooi, er werd veel gezongen in het Engels en in Bemba, en er was een preek. Daarna kregen we alle namen van de studenten voorgesteld (ik weet er nog twee of drie). Verder is de groep hier ook erg leuk. We zijn met zijn zevenen, maar er komen er nog twee of drie bij.
De komende dagen krijgen we colleges en lessen over Zambia, en eind van de week ga ik samen met iemand anders naar een stageplek, dat is in Noord-Zambia, in centraal-Zambia of in Zuid-West-Zambia, dus dat is nog even afwachten. De Zambiaanse manier van werken is ook erg leuk, de mensen zijn heel relaxed en haasten zich echt niet :)
Verder ontmoette ik een vrouw (de kokkin) die vertelde dat ze erg betrokken is bij de Girls brigade in Zambia. Dat is een stichting die kinderen helpt te leren hoe ze zichzelf moeten onderhouden, en andere dingen, en ze leren de kinderen ook 'followers of Jesus' te worden. Het deed me denken aan het Leger des Heils. Ik vond het mooi hoe ze erover sprak. Ze heeft zelfs, naast haar eigen kinderen, vier pleegkinderen, terwijl ze het volgens mij helemaal niet superbreed heeft. Een erg mooi verhaal in ieder geval! Zoiets maakt je weer nederig :)
zondag 9 oktober 2011
Vliegperikelen
Zo, daar ben ik dan,op het vliegveld van Zuid-Afrika. Gisteren miste ik door een vertraging het vliegtuig naar Johannesburg vanaf Londen, waardoor ik ook de vlucht naar Zambia gemist heb. Omdat het met een andere maatschappij moest, moest ik bijbetalen. Gelukkig had ik net genoeg geld bij me :p Op de terugweg kan er gelukkig veel minder mis gaan. Maar er zijn ook mooie dingen gebeurd: ik kon gisteravond op het vliegtuig van twee uur later, waardoor ik in plaats van een dag maar 2 uur vertraging had, en hier in Zuid-Afrika kwam ik een hele aardige Zambiaan tegen :) Een hele geweldige man! Ik mocht nu even op zijn laptop dit stukje typen, dus dat is ook erg aardig. Zo zie je maar dat God het altijd in de hand heeft, en ik ben Hem ook erg dankbaar! Zoveel dingen die mis hadden kunnen gaan met ernstige gevolgen zijn toch goed gegaan, waardoor ik nu maar 2 uur later in Zambia ben. En zelfs als de mensen daar niet meer staan te wachten in Ndola, mag ik met Maybin meerijden naar Kitwe! Ik ben God echt wel dankbaar voor alle mooie dingen! En dan zo naar Zambia! Veel zegen allemaal, en bedankt voor het lezen!
Groeten,
Jake
Groeten,
Jake
Abonneren op:
Posts (Atom)